Lezersrecensie
De helaasheid der dingen - Dimitri Verhulst.
Ik las onlangs ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri Verhulst en ik moet zeggen dat ik zeer tevreden ben met mijn boekkeuze.
Dit boek speelt zich af in het boerendorp Reetveerdegem. Het vertelt het verhaal van Dimitri, een jongen in een disfunctionele familie waar drinken, roken en geweld alledaags zijn.
Het boek behandelt moeilijke en taboe-thema's zoals alcoholverslaving. Het is bijzonder hoe krachtig en realistisch deze situaties worden uitgedrukt zonder dat het boek in een continue depressieve sfeer valt. Ik zie echter ook in hoe dit kan gezien worden als iets negatiefs; serieuze thema’s in het belachelijke te trekken. Maar ik vind juist Verhulsts stijl des te interessanter, omdat hij erin slaagt dit soort taboe onderwerpen bespreekbaar te maken. Ik merk wel op dat soms de grappen onnodig vulgair zijn.
Er zijn nog andere dingen die getuigen van een goede techniek. Bijvoorbeeld: zijn gebruik van dialect voegt extra diepgang en authenticiteit toe aan de personages en zijn donkere humor maakt het verhaal zowel interessant als komisch. Ik ben dan ook een fan van het melancholische cynisme van Verhulst.
‘De helaasheid der dingen’ is een semi-autobiografische roman. Met dat bedoel ik dat de verhalen in het boek fictief zijn maar putten uit de problematische jeugd van de auteur, wat de weemoedige sfeer uitmaakt van het verhaal.
Het boek is op een unieke manier gestructureerd, waarbij elk hoofdstuk een herinnering vertelt uit het leven van de hoofdpersoon, Dimitri. Hoewel het verhaal chronologisch is en er een zekere continuïteit is, zijn er grote tijdsprongen tussen de hoofdstukken. Het boek strekt zich uit van Dimitri's tienerjaren tot zijn dertigste. Geleidelijk aan wordt de woordkeuze genuanceerder, wat getuigt van een bedachtzame en oudere verteller.
In het algemeen zou ik "De helaasheid der dingen" aanbevelen aan iedereen die van unieke verhalen houdt. De structuur van het boek, de gedenkwaardige personages en de rauwe eerlijkheid van het verhaal maken het een boeiend boek om te lezen. Persoonlijk heb ik erg genoten van dit boek en ik ben nu nieuwsgierig naar zijn andere werken, die ik ten onrechte nog niet heb gelezen.
Dit boek speelt zich af in het boerendorp Reetveerdegem. Het vertelt het verhaal van Dimitri, een jongen in een disfunctionele familie waar drinken, roken en geweld alledaags zijn.
Het boek behandelt moeilijke en taboe-thema's zoals alcoholverslaving. Het is bijzonder hoe krachtig en realistisch deze situaties worden uitgedrukt zonder dat het boek in een continue depressieve sfeer valt. Ik zie echter ook in hoe dit kan gezien worden als iets negatiefs; serieuze thema’s in het belachelijke te trekken. Maar ik vind juist Verhulsts stijl des te interessanter, omdat hij erin slaagt dit soort taboe onderwerpen bespreekbaar te maken. Ik merk wel op dat soms de grappen onnodig vulgair zijn.
Er zijn nog andere dingen die getuigen van een goede techniek. Bijvoorbeeld: zijn gebruik van dialect voegt extra diepgang en authenticiteit toe aan de personages en zijn donkere humor maakt het verhaal zowel interessant als komisch. Ik ben dan ook een fan van het melancholische cynisme van Verhulst.
‘De helaasheid der dingen’ is een semi-autobiografische roman. Met dat bedoel ik dat de verhalen in het boek fictief zijn maar putten uit de problematische jeugd van de auteur, wat de weemoedige sfeer uitmaakt van het verhaal.
Het boek is op een unieke manier gestructureerd, waarbij elk hoofdstuk een herinnering vertelt uit het leven van de hoofdpersoon, Dimitri. Hoewel het verhaal chronologisch is en er een zekere continuïteit is, zijn er grote tijdsprongen tussen de hoofdstukken. Het boek strekt zich uit van Dimitri's tienerjaren tot zijn dertigste. Geleidelijk aan wordt de woordkeuze genuanceerder, wat getuigt van een bedachtzame en oudere verteller.
In het algemeen zou ik "De helaasheid der dingen" aanbevelen aan iedereen die van unieke verhalen houdt. De structuur van het boek, de gedenkwaardige personages en de rauwe eerlijkheid van het verhaal maken het een boeiend boek om te lezen. Persoonlijk heb ik erg genoten van dit boek en ik ben nu nieuwsgierig naar zijn andere werken, die ik ten onrechte nog niet heb gelezen.
2
3
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
