Hebban recensie
Laat je lekker verrassen
Misdaadauteur Jac. Toes en schrijver Arnold Jansen op de Haar schreven gedurende het WK voetbal dagelijks voor dagblad De Gelderlander een aflevering van de misdaadfeuilleton De twaalfde man. De lezers van De Gelderlander konden zelf mee beslissen over de ontwikkeling van de plotlijnen, de verhouding tussen de hoofdpersonen en de betekenis van de onderzoeksgegevens. En niet dat het negatief bedoeld is, maar dat is ook te merken. Waar het verhaal begint met een mogelijke terroristische aanslag op de A50 nabij Arnhem, draait het verhaal gauw om de moord op de bekende criminoloog Bosselaar, om later weer terug te keren naar terroristische aanslagen. De auteurs moeten zich in de moeilijkste bochten wringen om toch nog een logisch verhaal te maken. En de lezers van De Gelderlander hebben het hun niet gemakkelijk gemaakt. De hoofdrolspelers (rechercheur Manzo Gorzak en rechtenstudente Heleen Akkerslag) worden van hot naar her geslingerd, niet alleen privé, maar ook tijdens het verhaal. Toch weten de auteurs aan het eind van het boek (lees de feuilleton) alle losse draadjes samen te laten komen tot een sluitend eind.
Rekening houdend met het doel van dit boek, kan ik kort zijn; het is een goed verhaal. Maar zou ik het beoordelen als misdaadroman, dan zou ik zeggen dat het soms net iets te ver gezocht is, de karakters te vlak zijn en dat er wel erg veel rare plotwissels in zitten. Ondanks deze bedenkingen hebben de beide auteurs iets unieks gedaan, ze hebben een boek van 157 pagina's geschreven dat goed te lezen is. Maar als boek is het uit z'n verband gehaald. Het is een feuilleton geweest die in de periode van 6 juni tot 10 juli in de vorm van korte hoofdstukken op de achterkant van de WK-bijlage van De Gelderlander heeft gestaan. En eigenlijk is het nog steeds een feuilleton.
De inhoud van het boek valt kort samen te vatten in een paar woorden: dreiging, moord, aanslag, angst en .... (je weet nooit waar het verhaal heen gaat). Laat je tijdens het lezen in die paar uur lekker verrassen.
Tot slot nog een paar kleine opmerkingen: de titel De twaalfde man is een hele goede vondst, het verwijst niet alleen naar de terroristische aanslag van 11 september, maar ook naar het WK, waar de supporters vaak de twaalfde man worden genoemd. Verder is het boek De twaalfde man één van de weinig geïllustreerde misdaadromans waarin heel mooie sfeerfoto's van Cees Mooij zijn opgenomen.
Rekening houdend met het doel van dit boek, kan ik kort zijn; het is een goed verhaal. Maar zou ik het beoordelen als misdaadroman, dan zou ik zeggen dat het soms net iets te ver gezocht is, de karakters te vlak zijn en dat er wel erg veel rare plotwissels in zitten. Ondanks deze bedenkingen hebben de beide auteurs iets unieks gedaan, ze hebben een boek van 157 pagina's geschreven dat goed te lezen is. Maar als boek is het uit z'n verband gehaald. Het is een feuilleton geweest die in de periode van 6 juni tot 10 juli in de vorm van korte hoofdstukken op de achterkant van de WK-bijlage van De Gelderlander heeft gestaan. En eigenlijk is het nog steeds een feuilleton.
De inhoud van het boek valt kort samen te vatten in een paar woorden: dreiging, moord, aanslag, angst en .... (je weet nooit waar het verhaal heen gaat). Laat je tijdens het lezen in die paar uur lekker verrassen.
Tot slot nog een paar kleine opmerkingen: de titel De twaalfde man is een hele goede vondst, het verwijst niet alleen naar de terroristische aanslag van 11 september, maar ook naar het WK, waar de supporters vaak de twaalfde man worden genoemd. Verder is het boek De twaalfde man één van de weinig geïllustreerde misdaadromans waarin heel mooie sfeerfoto's van Cees Mooij zijn opgenomen.
1
Reageer op deze recensie