Lezersrecensie
(Boven)natuurlijke krachten van drie generaties vrouwen
Dit debuut van Emilia Hart heb ik gelezen voor de Hebban Leesclub. Een boek over drie vrouwen die door hun (boven)natuurlijke krachten en familiebanden door de tijd heen met elkaar verbonden blijken te zijn. “Mannen hebben het woord heks uitgevonden. Wij noemen onszelf De Weyward Vrouwen”.
De cover ziet er veelbelovend uit, met mooie roze letters en mysterieuze donkere illustratie van blauwe tulpen, met enkele insecten als detail. De cover geeft eigenlijk al een goede samenvatting van het boek: de vrouw staat centraal en vinden hun kracht, zoals elke vrouw dit in zich heeft. Deze dames zijn nauw verbonden met de natuur en putten hier hun speciale krachten uit.
Je leest het verhaal vanuit drie perspectieven: Altha (1619), Violet (1942) en Kate (2019) waarbij de hoofdstukken vlot wisselen en elkaar telkens opvolgen met één van de personages. Je komt lekker snel in het verhaal, door de soepele schrijfwijze van Emilia en mooie sfeerbeschrijvingen. Gaandeweg het verhaal kom je er achter hoe de 3 personages door de eeuwen heen met elkaar verbonden zijn en waar hun krachten liggen.
Door de korte hoofdstukken zit er veel vaart in het verhaal en wil je graag weten hoe het verder gaat als het hoofdstuk stopt en je weer in het verhaal van een opvolgend personage verder gaat. Emilia weet goed hoe zij cliffhangers moet gebruiken om je aan het boek gekluisterd te houden…. Vaak genoeg heb ik gedacht: ‘Nog één hoofdstukje dan…’
Het thema hekserij in de 17e eeuw is het beginpunt van het verhaal, waarin Altha terecht staat voor iets wat wordt aangezien als hekserij. Violet en Kate komen pas generaties later en ontdekken pas in de loop van de jaren hun natuurlijke krachten. Het is geen fantasy boek wat over vliegende bezemstelen en toverkollen gaat, maar het verhaal is neergezet als een historisch roman over vrouwen die anders zijn dan doorsnee. Ieder van de vrouwen heeft op haar eigen manier te maken met onderdrukking van het mannelijke geslacht en groeit in kracht om hieraan het hoofd te bieden.
Ik heb enorm genoten van het verhaal en ben blij dat ik dit heb mogen lezen voor de leesclub. Ik raad het boek daarom ook zeker aan als je geïnteresseerd bent in historische fictie en open staat voor het bovennatuurlijke.
De cover ziet er veelbelovend uit, met mooie roze letters en mysterieuze donkere illustratie van blauwe tulpen, met enkele insecten als detail. De cover geeft eigenlijk al een goede samenvatting van het boek: de vrouw staat centraal en vinden hun kracht, zoals elke vrouw dit in zich heeft. Deze dames zijn nauw verbonden met de natuur en putten hier hun speciale krachten uit.
Je leest het verhaal vanuit drie perspectieven: Altha (1619), Violet (1942) en Kate (2019) waarbij de hoofdstukken vlot wisselen en elkaar telkens opvolgen met één van de personages. Je komt lekker snel in het verhaal, door de soepele schrijfwijze van Emilia en mooie sfeerbeschrijvingen. Gaandeweg het verhaal kom je er achter hoe de 3 personages door de eeuwen heen met elkaar verbonden zijn en waar hun krachten liggen.
Door de korte hoofdstukken zit er veel vaart in het verhaal en wil je graag weten hoe het verder gaat als het hoofdstuk stopt en je weer in het verhaal van een opvolgend personage verder gaat. Emilia weet goed hoe zij cliffhangers moet gebruiken om je aan het boek gekluisterd te houden…. Vaak genoeg heb ik gedacht: ‘Nog één hoofdstukje dan…’
Het thema hekserij in de 17e eeuw is het beginpunt van het verhaal, waarin Altha terecht staat voor iets wat wordt aangezien als hekserij. Violet en Kate komen pas generaties later en ontdekken pas in de loop van de jaren hun natuurlijke krachten. Het is geen fantasy boek wat over vliegende bezemstelen en toverkollen gaat, maar het verhaal is neergezet als een historisch roman over vrouwen die anders zijn dan doorsnee. Ieder van de vrouwen heeft op haar eigen manier te maken met onderdrukking van het mannelijke geslacht en groeit in kracht om hieraan het hoofd te bieden.
Ik heb enorm genoten van het verhaal en ben blij dat ik dit heb mogen lezen voor de leesclub. Ik raad het boek daarom ook zeker aan als je geïnteresseerd bent in historische fictie en open staat voor het bovennatuurlijke.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marcha
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
