Bijendans

Het duurde een aantal hoofdstukken voor het boek mij pakte. Naarmate het boek vorderde, benam het mij de adem.

Het boek heeft twee tijdlijnen, en daarmee ook twee hoofdpersonen. Abi in 2017 en Eliane in de periode van 1938-1944.

Eliane houdt bijen, op het chateau waar zij werkt. Op datzelfde landgoed staat de molen van haar ouders.
Door het hele boek heen, spelen bijen een mooie en prominente bijrol. Er wordt beeldend geschreven over het bewegen van de bijen, de zogenoemde bijendans. Uitleg wordt gegeven dat de bijen naar elke bron van nectar een andere dans hebben.
Deze bijendans wordt heel mooi verweven in het verzet van Eliane en haar omgeving tegenover de nazi’s. Dit is omschreven op een manier dat ik het voor me zag.

Abi heeft het niet makkelijk gehad. Ze gaat met een vriendin op yoga retraite, voelt zich daar niet fijn. Ze verdwaalt en maakt kennis met Sara. De huidige eigenaresse van het chateau waar Eliane veel tijd heeft doorgebracht.
Sara vertelt het verhaal van Eliane, hierdoor lijkt Abi haar eigen Zelf meer terug te vinden. Je merkt aan de verhaallijn dat zij steeds sterker wordt, en dat zij aan het helen is van alles wat zij heeft meegemaakt.

Zonder spoilers weg te geven, wil ik dit boek aanraden. Dappere mannen en vrouwen zijn prominent aanwezig, niet alleen Eliane en Abi, maar ook de ouders, broer en zus van Eliane.
Over de oorlog lezen is niet voor iedereen weggelegd, daar ben ik er gewoonlijk zelf een van. Over het verzet gedurende de oorlog is andere koek.
Hoewel ik besef dat dit fictie is, geloof ik erin dat er meer mensen, net zo dapper als Eliane, op hun manier hun bijendans hebben uitgevoerd.