Magnifieke religieuze legpuzzel

In 2006 brak deze Spaanse schrijver door met Het geheime avondmaal. Natuurlijk zal hij geluk hebben gehad met de opleving van de relithriller door de hype rond collega-schrijver Dan Brown, maar dat neemt niet weg dat de man genoeg kwaliteit in huis heeft om van toegevoegde waarde te zijn voor het genre. Dat bewijst hij eens temeer met De dame in blauw.
Het verhaal bestrijkt verschillende verhaallijnen uit heden en verleden en spelende in verschillende landen. We volgen zowel een atheïstische journalist op zoek naar het bewijs van God, als een monnik in doodsangst na de dood van een collega en een jonge vrouw die ooit voor de Amerikaanse geheime dienst gewerkt heeft. Hun tocht leidt allen naar een merkwaardige gebeurtenis in het jaar 1629, waarbij een groep indianen in Zuid-Amerika al voor de komst van missionarissen geloofde in de Christelijke God. Ze zeggen te zijn bezocht door de mysterieuze dame in blauw. Was zij een sterveling die de zogenaamde bilocatie ( het reizen naar verschillende plaatsen door middel van een instrument Gods’ ) beheerste? Of was zij de heilige maagd Maria zelf?
Een plot dat een paar honderd jaar aan geschiedenis bestrijkt zou in handen van een mindere schrijver ontaarden in complete chaos. Javier Sierra weet de teugels echter strak in handen te houden en alle losse eindjes te verweven tot een harmonieus geheel. De ontdekking die ook wij als lezer doen is namelijk veel groter dan de belevenissen van de enkele karakters die we volgen. Elk hoofdstuk is als een puzzelstukje dat aanvankelijk meer vragen oplevert dan dat het antwoorden geeft. Maar de uiteindelijke climax valt niet tegen en het blijkt qua research ook nog eens vernuftig in elkaar te steken. Historische feiten, mythes en door de auteur bedachte fictie lopen heerlijk door elkaar heen en vormen tezamen een mooie visie op het systeem achter een mogelijke Goddelijke macht.
Met deze roman laat Javier Sierra ons als een moderne evangelist zien dat ’de Kerk’ een feilbare instantie is en dat religie meer is dan hun versie van de waarheid. Hij doet dat op een manier die nooit prekerig of vervelend overkomt. Het enige minpunt is dat het allemaal een tikkeltje scherper had gekund. Zo zijn er een aantal passages rond de inquisitie die veel spannender hadden gekund. Voor een instantie die dikwijls mensen naar de brandstapel hielp, komen ze toch behoorlijk goed voor de dag. Een echte pageturner als De Da Vinci Code wordt het dan ook nooit, wel een goed geconstrueerde en diepgaande roman over religie en het toeval in ons leven.