Lezersrecensie
De kinderlijke logica van het internet
De tranen achter de filters. In 'De Kinderen Zijn Koning' (2021) gebruikt Delphine de Vigan het perspectief van een rechercheur om dubieuze praktijken rond 'kindfluencers' aan te kaarten. Met haar analytische blik en lichte aversie jegens moderne technologie, duikt Clara Roussel in de verdwijningszaak rond het kindsterretje Kimmy. Het roept bij Clara diverse ethische vragen op over hoe schadelijk deze gemaakte nepwereld is voor kwetsbare kinderen die in hun groei geremd worden door clicks en likes. Waarom speelt onderneemster Mélanie Claux zo gewiekst haar rol als huismoeder van een perfect gezinnetje? Wat zijn de mazen in wetgeving over wat er tot kinderarbeid wordt gerekend en welke veiligheidskwesties spelen er rond hun privacy? Tijdens haar onderzoek komt Clara Roussel steeds meer tot de conclusie dat Kimmy's vermissing misschien niet de grootste misdaad is.
Ik ben niet een enorme fan van literaire werken die expliciet thrillerconventies gebruiken om maatschappelijke issues aan te kaarten. Vaak schiet 't literaire gehalte tekort en krijg je er toch niet de voldoening voor terug van een genrewerk. Eigenlijk leest 'De Kinderen Zijn Koning' (2021) vooral als een matige thriller waarin je nauwelijks wordt meegezogen in het mysterie of enige binding krijgt met de personages. Eerlijk gezegd had ik met zo'n heerlijk dubbele titel als 'De Kinderen Zijn Koning' (2021) ook een vileine roman verwacht over de infantilisering van de maatschappij. Maar de Vigan is geen ironicus als landgenoot Houellebecq en blijft hangen bij eenduidig uit te leggen preken. Vloggen is kindermishandeling! En dat zullen we als lezer weten ook. Tot een wat gênante epiloog toe waarin het er allemaal nóg iets dikker opgelegd moest worden.
Ik ben niet een enorme fan van literaire werken die expliciet thrillerconventies gebruiken om maatschappelijke issues aan te kaarten. Vaak schiet 't literaire gehalte tekort en krijg je er toch niet de voldoening voor terug van een genrewerk. Eigenlijk leest 'De Kinderen Zijn Koning' (2021) vooral als een matige thriller waarin je nauwelijks wordt meegezogen in het mysterie of enige binding krijgt met de personages. Eerlijk gezegd had ik met zo'n heerlijk dubbele titel als 'De Kinderen Zijn Koning' (2021) ook een vileine roman verwacht over de infantilisering van de maatschappij. Maar de Vigan is geen ironicus als landgenoot Houellebecq en blijft hangen bij eenduidig uit te leggen preken. Vloggen is kindermishandeling! En dat zullen we als lezer weten ook. Tot een wat gênante epiloog toe waarin het er allemaal nóg iets dikker opgelegd moest worden.
1
Reageer op deze recensie