Hebban recensie
Spervuur is niet het meest originele boek van de schrijver. Het borduurt voort op een beproefd concept en het is daarom zelfs een tikkeltje voorspelbaar.
Na een bewogen leven als ex-jockey en jachtvlieger voor de RAF is de schrijver Dick francis overgestapt op de sportcorrespondentie over de paardensport. Waarschijnlijk is in deze periode het zaadje beginnen te groeien dat een thrillercarriere van tientallen werken heeft opgeleverd. Allemaal misdaadverhalen die zich afspelen rond de vele verschillende facetten van de paardensport. In 2000, bij het overlijden van zijn vrouw, is Francis gestopt met het publiceren van romans, maar met medewerking van zijn zoon Felix zijn er dan toch nog drie titels verschenen. Spervuur is zijn laatste werk. In 2010 is de man op 89-jarige leeftijd gestorven in zijn huis op de Kaaiman-eilanden.
In Nederland heeft Dick Francis niet de status die hij in Engeland wel heeft. Onterecht, want in Spervuur wordt maar weer duidelijk wat een begenadigde verteller het was.Zijn roman is een efficiente thriller die een ex-militair plaatst in het upperclass milieu van de paardeneigenaren. Hoofdpersoon Tom Forsyth, getraumatiseerd en gehandicapt na een ontplofte bermbom, komt terug in zijn ouderlijke huis en ontdekt dat er iets niet helemaal in de haak is. Zijn moeder mag dan wel de bijnaam hebben van First Lady of Racing, maar haar nieuwe lichting paarden doet het bijzonder slecht. En dat terwijl haar business ook nog eens op het punt van een faillisement terecht is gekomen. Terwijl de relatie tussen moeder en zoon stroef verloopt, zal Tom Forsyth een kluwen van leugens en complotten moeten doorkruisen om erachter te komen wat er aan de hand is. Met gevaar voor eigen leven, want zijn bemoeienis blijkt niet zonder gevolgen te zijn.
Spervuur is niet het meest originele boek van de schrijver. Het borduurt voort op een beproefd concept en het is daarom zelfs een tikkeltje voorspelbaar. Dat gemis wordt opgevangen met het heerlijk ironische gevoel voor humor van de schrijver, waarmee hij de hoofdpersoon neerzet als een grimmige figuur die blijft terugkoppelen naar het militaire leven. Met spervuur heeft Dick Francis een waardige punt achter zijn veelbewogen carriere gezet en leeft hij voort in een omvangrijk oeuvre die thriller-liefhebbers van vele generaties heeft weten te vermaken. Het is afwachten of zoon Felix Francis ook het schrijversschap voort zal gaan zetten.
In Nederland heeft Dick Francis niet de status die hij in Engeland wel heeft. Onterecht, want in Spervuur wordt maar weer duidelijk wat een begenadigde verteller het was.Zijn roman is een efficiente thriller die een ex-militair plaatst in het upperclass milieu van de paardeneigenaren. Hoofdpersoon Tom Forsyth, getraumatiseerd en gehandicapt na een ontplofte bermbom, komt terug in zijn ouderlijke huis en ontdekt dat er iets niet helemaal in de haak is. Zijn moeder mag dan wel de bijnaam hebben van First Lady of Racing, maar haar nieuwe lichting paarden doet het bijzonder slecht. En dat terwijl haar business ook nog eens op het punt van een faillisement terecht is gekomen. Terwijl de relatie tussen moeder en zoon stroef verloopt, zal Tom Forsyth een kluwen van leugens en complotten moeten doorkruisen om erachter te komen wat er aan de hand is. Met gevaar voor eigen leven, want zijn bemoeienis blijkt niet zonder gevolgen te zijn.
Spervuur is niet het meest originele boek van de schrijver. Het borduurt voort op een beproefd concept en het is daarom zelfs een tikkeltje voorspelbaar. Dat gemis wordt opgevangen met het heerlijk ironische gevoel voor humor van de schrijver, waarmee hij de hoofdpersoon neerzet als een grimmige figuur die blijft terugkoppelen naar het militaire leven. Met spervuur heeft Dick Francis een waardige punt achter zijn veelbewogen carriere gezet en leeft hij voort in een omvangrijk oeuvre die thriller-liefhebbers van vele generaties heeft weten te vermaken. Het is afwachten of zoon Felix Francis ook het schrijversschap voort zal gaan zetten.
1
Reageer op deze recensie