Christelijke moraal in sterke thriller

Het verhaal van Valse getuige draait om de premiejager Shealy die zwaar beproefd wordt als hij een telefoontje krijgt van de Chinese maffia. Of hij vindt een vermiste Chinese wiskundige, die een algoritme heeft ontdekt om het Internet plat te leggen, of zijn vrouw zal vermoord worden door de bende. Onder deze onmenselijke druk ontdekt Shealy dat hij ook in staat is tot mishandeling, bedreiging en andere vormen van immoreel gedrag.
Vier jaar na deze gebeurtenissen klopt er een mysterieuze man aan bij de rechtenstudente Jamie, die naast haar studie pro deo zaken afhandelt onder leiding van een docent. De man wil bijstand bij een zaak tegen de FBI, omdat hij meent dat ze moedwillig zijn identiteit als federale getuige hebben prijsgegeven. Deze vreemde zaak mondt uit in een nachtmerrie als Jamie geconfronteerd wordt met de intimidatie van een geheimzinnige derde. Wat heeft deze zaak met Shealy en het algoritme te maken? Hoe redt de jonge studente zich uit het gevaarlijke horzelnest waar ze zich in bevindt?
In de basis is dit verhaal van Randy Singer zeker zo spannend als dat bij de grote Amerikaanse collega’s het geval is. Nagelbijtend spannende episodes als bij Harlan Coben, afgewisseld met scènes in en rond de rechtbank als bij John Grisham. Een smakelijke combinatie die tot een prettig geheel leidt vol onverwachte wendingen in de plot. Dat neemt niet weg dat Singer een uiterst Christelijke visie op de wereld heeft en zijn boeken gebruikt om deze aan ons op te dringen. Daar zit mijn twijfel: beoordeel ik deze sec als de razend spannende thriller die het is, of moet ik die overdaad aan Christelijkheid als kritiek gebruiken?
Laat het duidelijk zijn dat Singer zijn Christelijke geloof trots als een pauw uitdraagt. Z’n protagonisten zijn dan ook allen gelovigen die, wanneer de nood het hoogst is, bidden naar de Almachtige voor hulp. Is het doel nobel en godsvruchtig dan dient er zich natuurlijk een oplossing aan. De minder aangename karakters zijn overduidelijk geen Christenen en ze hangen veelal obscure extremen van andere religieuze stromingen aan. Maar toch ligt het algemene thema vermoedelijk iedereen aan het hart, want uiteindelijk is het Singer meer te doen om rechtvaardigheid binnen het rechtssysteem dan om zieltjes winnen voor het Christendom. Daarbij zijn de karakters toch best sympathiek beschreven met hun kwetsbaarheden en gekke eigenschappen. Hun geloof in God is in meer of mindere mate aanwezig, maar het maakt ze uiteindelijk niet minder leuk als karakters.
Misschien dat sommige religieuze standpunten van Singer niet de mijne zijn; hij heeft wel een boek geschreven dat als geheel vermakelijk genoeg is om te lezen.