Nihilisme in het kwadraat

Auteur Ken Bruen staat bekend om zijn hardboiled misdaadverhalen over personages aan de rand van de maatschappij. Priester is hier geen uitzondering op. Het begint al lekker mistroostig als de held Jack Taylor in een psychiatrische inrichting zit naar aanleiding van een traumatische gebeurtenis. Zijn redding, zoals hij het zelf ziet, is een schizofrene Afrikaan die hem weer dwingt om terug te keren naar de werkelijkheid. Eenmaal buiten de inrichting wordt het er allemaal niet vrolijker op. Vechtend tegen zijn eigen alcoholisme, begeeft hij zich in de wereld van pedofiele katholieke priesters en hun getraumatiseerde slachtoffers. Aan zijn zijde verkeert de jonge Cody die een carrière als privé-detective in het verschiet ziet en zich daarom bindt aan deze intens chagrijnige man. Er ontstaat een rare relatie tussen de twee die bijna de vorm aan gaat nemen van een vader/zoon relatie. En dan zijn er nog de lesbische ex-collega en haar stalker.
Er gaat geen bladzijde voorbij of er wordt wel ergens melding gemaakt van ‘’de Ierse volksaard’’, meestal in de negatieve zin. Plaats van handeling, de stad Galway, wordt bijna verheven tot een hedendaagse Sodom en Gommora, alwaar de zielige inwoners hun toevlucht zoeken tot louche pubs om de leegte van het dagelijkse leven te ontvluchten. Zelfs de Kerk is niet heilig, waarbij vroomheid ook een vorm van verantwoordelijkheid ontwijken kan betekenen. Echt vrolijk is het dus allemaal niet, en Bruen weet er keer op keer een schepje bovenop te doen om de boel nog eens smeriger te maken. Via monologen wordt de innerlijke wereld geschetst van Jack Taylor en hoe hij de meest verschrikkelijke dingen denkt zonder ze uit te spreken. Een grappig stijlmiddel die extra bijdraagt aan de algehele rauwheid van de roman.
Het probleem met dit boek is dat de Nederlandse vertaling een tikkeltje tekortschiet om de precieze toon te pakken te krijgen. Een bekend euvel onder de vertalingen van boeken die veel van hun sfeer uit woordgrapjes en dialogen halen. Gelukkig is deze roman wel vertaald op een manier die de kern eruit haalt, alleen een taalpurist zal er moeite mee hebben dat het soms niet helemaal strookt met het origineel.