Sterk begin, slap middenstuk, teleurstellend einde

De Amerikaanse schrijver Christopher Golden is bekend als schrijver, scenario- en stripsschrijver en maker van videogames. Golden schreef ook mee aan de boeken van Buffy the Vampire Slayer. Ararat is in het Nederlands vertaald door Marike Groot en Sander Brink.

Het verhaal pakt de lezer gelijk met de eerste pagina's. Een intrigerend start over een stel jonge filmmakers en archeologen die de imposante berg Ararat in Turkije beklimmen omdat er geruchten gaan dat na de recentelijke aardbeving mogelijkerwijs een archeologisch vondst van ongekend belang op ze staat te wachten. De ruim vijfduizend meter hoge Ararat herbergt waarschijnlijk de restanten van de legendarische Ark van Noach. Wat zou een dergelijke vondst, indien bewaarheid, kunnen betekenen voor het katholieke geloof? En wat voor de gehele mensheid?
Geteisterd door winterweer en fikse sneeuwbuien, klimt het team onderzoekers onder de begeleiding van ervaren berggidsen steeds hoger de Ararat op. Er zijn vanaf de eerste dag diverse onenigheden en conflicten in de groep, maar wanneer ze inderdaad hoog op de berg de restanten van iets wat de Ark van Noach zou kunnen zijn, beseffen alle deelnemers op hun eigen manier wat zo’n vondst voor ieder van hen zou kunnen betekenen.
Maar restanten van de Ark zijn niet het enige wat er gevonden wordt. Binnen in de Ark staat een kist met overblijfselen van een bijzonder, beslist niet menselijk wezen. Het duurt niet lang en de stemming binnen de groep begint te veranderen. Het lijkt alsof het onbekende wezen een duistere invloed heeft op alles wat er in de groep gebeurt. Ook het weer buiten verslechtert gestadig en de gewelddadigheid, wantrouwen en drang om te overleven krijgen steeds meer de overhand.
Na een flitsende start is de schrijver helaas niet in staat om de spanning en verrassingen op hetzelfde niveau te blijven houden. Het is natuurlijk best een uitdaging om in een setting die zeer beperkt is - namelijk een berg, veel sneeuw, een kist en een aantal personages gekluisterd op dezelfde plaats met weinig opties voor verandering - een voortvarend spannend verhaal te schrijven. Het lukt Golden dan ook niet, ongeveer halverwege gaat het verhaal als een nachtkaarsje uit. Het wordt sterk repetitief en beperkt, gebrek aan diepte wordt gecompenseerd door steeds meer bloederige ongelukken en lijken. Ook de personages blijven vlak en bloedeloos en dat geldt ook voor het mysterieuze wezen in de kist. Het is jammer, want de haast filmische omgeving en goed opgeroepen claustrofobisch gevoel van een groep mensen die opgesloten zitten op een berg in aanwezigheid van puur kwaad, dat had eigenlijk alles in zich om een sterk horrorverhaal te kunnen worden, zelfs eentje met een mogelijk dieper en intelligente boodschap.
Niets van dat alles is helaas het geval. De schrijver blijft aanmodderen en het verhaal wordt steeds ongeloofwaardiger.
Ararat wordt geadviseerd “voor de fans van Stephen King en Thomas Olde Heuvelt", maar dat is echt teveel eer. Golden is ondanks sterke sfeertekeningen niet de meester om het sluipend rondvarend kwaad subtiel en afgrijzen opwekkend uit te beelden. Ararat is een aardige boek om een paar winteravonden mee te vullen, maar ver verwijderd van de zekerheid van slapeloze nachten van een meester horrorschrijver.