Twee vrouwen met een mysterieus verleden, en een zeldzame bloem

Een ode aan een vergeten bloem, dat is het leidmotief van De geheimzinnige tuin. In het nawoord vertelt Sarah Jio (1978) over haar liefde voor camelia’s, een betoverend elegante bloem die in de moderne tuinen bijna helemaal ontbreekt. Zeer ten onrechte, want de prachtige camelia’s in vele kleuren en met glanzende smaragdgroene bladeren zijn een echt botanisch juweeltje. 

Het boek vertelt het verhaal van twee vrouwen in twee verschillende tijdperken. Beide vrouwen gaan op zoek – met zeer uiteenlopende motieven- naar een mysterieuze en bijzondere camelia, de laatste en enige van haar soort, de Middlebury Pink.

De eerste verhaallijn, die zich afspeelt aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, laat de lezer kennismaken met Flora, enthousiaste amateur-botaniste, die zich gedwongen door de slechte financiële situatie van haar ouders laat inhuren door een bloemendief om op zoek te gaan naar Middlebury Pink. Haar dekmantel is om te gaan werken als nanny in een groot herenhuis met een immense tuin, waar het laatste exemplaar van Middlebury Pink te vinden zou zijn. Langzaam komt Flora erachter dat er vele geheimen schuilen in het huis en in het verleden van meerdere gezinsleden.

De tweede verhaallijn start in het jaar 2000 als Addison, een jonge tuinarchitecte, besluit met haar man Rex naar Engeland te gaan, om even uit te rusten op het landgoed van haar schoonouders. Addison is op de vlucht voor de schaduwen uit haar verleden, waar haar man geen weet van heeft en meent veilig te zijn op het Engelse platteland. Het landgoed is hetzelfde huis waar Flora ooit heeft gewerkt als nanny en het huis herbergt nog steeds vele onopgeloste mysteries en geheimen.

Het verhaal van De geheimzinnige tuin is op zich niet bijster origineel en de mysteries zijn vrij simpel en eenvoudig te ontrafelen en toch gebeuren tijdens het lezen diverse plezierige zaken. De liefde voor bloemen, die beide vrouwen verbindt en die zo overduidelijk ook een eigenschap van de schrijfster is, doet het verhaal uitstijgen boven het gemiddelde omdat de tekst echt en levendig aanvoelt. Niet in de laatste plaats is dat ook een verdienste van de uitstekende en elegante vertaling van Titia Ram.

Prachtige beschrijvingen van de tuinen, planten en tuinontwerpen zijn origineel, levendig en prikkelen de verbeelding. Lezen over de geheimzinnige tuin, over de verrassende kas met vele exotische planten, over de aantekeningen en schilderijtjes van bloemen, waaronder de grande dame Middelbury Pink, tilt het boek naar een volgend, hoger level. De twee verhaallijnen zorgen voor een goede opbouw van de spanning en maken het stoppen met lezen vrij moeilijk. Last but not least, het boek is voorzien van een prachtige en zeer aantrekkelijke cover. De uitgeverij heeft via Facebook de Nederlandse lezers verzocht hun stem te geven aan een aantal covers en het resultaat is beslist schitterend te noemen. De geheimzinnige tuin is een feelgoodroman met een vleugje mysterie en zorgt voor een aantal zeer aangename leesuren.