Meeslepende lessen in verboden liefdesspel

De jonge en getalenteerde Sophia wordt uitgekozen voor een opleiding Creatief Toneel op het prestigieuze Ivy College in London, waar jaarlijks duizenden jonge mensen een auditie voor doen en waar maar een handjevol wordt toegelaten. De Ivy College is opgericht door een van de docenten, Marc Blackwell, een Hollywood-acteur die al op jonge leeftijd de status van superstar heeft weten te verwerven. Marc is ongelooflijk aantrekkelijk, mysterieus en ongenaakbaar en uiteraard dromen alle studentes op het Ivy College over een romance met hem. Maar Marc heeft vanaf dag een slechts ogen voor Sophia. Zal hij, geleid door hartstocht – of liefde? – vergeten dat de relatie tussen een studente en haar docent verboden is? Paparazzi wachten op elk teken van een mogelijk schandaal. Sophia, jong en onervaren, raakt steeds verder verstrikt in de manipulatieve betovering die Marc om haar heen weet te spinnen. Is het een gevaarlijk avontuur? Welk geheim verbergt deze ogenschijnlijk zo beheerste man? Welke lessen wil hij zijn bereidwillige studente leren? Het zullen in elk geval lessen zijn ver voorbij de bedoelingen van het creatief toneel…  

De leerling leest als een trein, de taal is vlot, makkelijk en onderhoudend en er zit genoeg spanning in het verhaal om door te lezen. De personages van Sophia en Marc zijn zeer levendig en in het begin ook geloofwaardig. De beschrijving van hun eerste ontmoetingen waarbij de overvliegende vonken niet mis te verstaan zijn, komen romantisch en dromerig over en de lezer zal dan ook zeer gecharmeerd zijn van Marc en zijn aantrekkelijke oogopslag. Romantiek in pure vorm.  

De lezer vermoedt uiteraard dat er een gesloten dertiende kamer is in Marc zijn verleden en heden en daar komt hij samen met Sophie spoedig achter. Vanaf dat moment verliest het verhaal helaas aan geloofwaardigheid: de duistere kant van Marc is niet voldoende uitgewerkt en de soepelheid waarmee een onervaren jonge vrouw zich aanpast aan een reeks buitenissige seksuele spelletjes is op zijn minst onverwacht.  

Het verhaal blijft boeien, mede door haar contemporaine zetting, de omgeving, het studentenleven met uitgaan, drugs, rivaliteit onderling en het pulserende grote-stadgevoel dat de personages omhult, maar laat het afweten wat de psychologische verfijning betreft. En dat is nou net het onmisbare ingrediënt om een man met een dergelijk geheim te leren begrijpen.

Ook aan het einde van het boek blijven te veel vragen open, de (te) grote verandering in de naam van echte liefde overtuigt niet. De vertaling helpt ook niet echt, het doet wat kinderachtig aan en is plaatselijk slordig. Uiterst irritant is ook het consequente gebruik van het woord ‘piemel’ dat een kleuterschoolsausje giet over de BDSM-handelingen. Ook jammer, dat de achterflap van het boek vermeldt dat “de toneelschool is opgericht door Marc Black”, terwijl het Marc Blackwell moet zijn. Het is een detail, maar dergelijke details maken wel het verschil.  

De leerling van Su Quinn is beslist een aardig boek voor een lange middag in de tuin, maar ook niet meer dan dat. En dat is jammer, want met een beetje meer research en minder voor de hand liggende oplossingen had het verhaal zeker het potentieel om boven het gemiddelde uit te stijgen.