De niet zo getalenteerde meneer Ripley

Een jongeman genaamd Charlie, vijfentwintig jaar oud, half Nederlands en half Engels, verlaat Bristol na er jaren gewoond te hebben en verhuist naar Amsterdam. Hij gaat zijn grote droom achterna, een studie kunstgeschiedenis aan de universiteit. Hij is onder de indruk van de schoonheid en levendigheid van Amsterdam, het prachtige eeuwenoude gebouw van de universiteit en van zijn nieuwe leven. Charlie lijkt niet onbemiddeld en de stad kent vele verleidingen. De aankoop van een vintage Cartier horloge in een van de eerste hoofdstukken maakt de lezer duidelijk dat Charlie gevoelig is voor zowel de schoonheid als de status die sommige voorwerpen aan de eigenaar verlenen.

Hij maakt kennis met (mede)student Olivier en het groepje interessante mensen dat bij Olivier hoort. Ze zijn allemaal zeer stijlvol, sommigen ook erg rijk, ontwikkeld en in veel opzichten prachtig. Charlie is zwaar onder de indruk en doet er alles aan om bij deze bevoorrechte mensen te horen. Het wordt echter steeds duidelijker dat Charlie een geheim heeft. Hij komt uit een asociaal milieu in Bristol en heeft een crimineel verleden. Boven alles verlangt hij om deel uit te maken van de groep maatschappelijk geslaagde, rijke en mooie mensen met een goede opleiding. Wat moet hij doen om deze droom werkelijkheid te laten worden?

Jelle Havermans schrijft vlot en energiek en zijn beelden van Amsterdam, trendy cafés en restaurants, la dolce vita van rijken, het turbulente studentenleven en de vakantie van het groepje in een pittoresk Italiaans stadje zijn schitterend, levendig en geven de lezer het gevoel om persoonlijk ter plekke aanwezig te zijn.

Maar helaas kent het boek ook minder geslaagde delen. Op de flaptekst van Hoe diep het schittert staat een (te) ambitieuze vergelijking met het werk van Donna Tartt en Patricia Highsmith. Inderdaad, al na het lezen van eerste pagina’s herkent de lezer het verhaal van De getalenteerde meneer Ripley. Jammer dat de gelijkenis er zo dik bovenop ligt, zelfs Italië met haar palazzo’s en illustere geschiedenis wordt in Hoe diep het schittert gebruikt en dat geldt ook voor het verlangen van de hoofdpersoon om hogerop te klimmen op de sociale ladder. Wat helaas ontbreekt, is de verfijning van het werk van Highsmith, de diepe en elegante uitwerking van Ripleys karakter en het raffinement van de misdaad. Charlie blijft een wat vlakke, niet al te sympathieke figuur met weinig diepte. Bij cruciale gebeurtenissen in zijn leven blijkt hij laf, besluiteloos en weinig creatief. Hij verschuilt zich achter anderen en laat hen welbewust boeten voor zijn daden. Hij is een opportunist zonder talent en creativiteit.

Ook de overige personages hebben last van een te zwart-witte benadering, ze zijn of helemaal slecht of helemaal goed en dat is in het echte leven nooit het geval. Het verhaal zelf blijft te simplistisch en voorspelbaar, inclusief het zoetsappige einde. Een levendig verhaal voor lange winteravonden zonder beklijvende herinnering en van een heel ander kaliber dan De getalenteerde meneer Ripley.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een dichtbij boek' en 'Lees een ongezellig boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.