Een goed geschreven, serieus verhaal met diepte en inhoud

Auteur Helen Wan weet waarover ze schrijft. In het dagelijks leven werkt ze als Associate General Counsel bij Time Warner Inc. en daarvoor was ze werkzaam als bedrijfs- en mediarecht advocaat bij een van de grote advocatenkantoren in New York. Wan is geboren in Californië en haar essays en recensies van fictie worden met regelmaat gepubliceerd in The Washington Post. Ze woont met haar man en zoon in Brooklyn, NY. Hogerop is haar debuut en smaakt beslist naar meer.

Net als Carrie Bradshaw in het iconische Sex and the City van Candace Bushnell, staat het hoofdpersonage Ingrid Yung haar parmantige mannetje in de bijna uitsluitend witte en zwaar competitieve wereld van het prestigieuze advocatenkantoor Parsons Valentine. Alles hangt af van voortdurend smetteloos presteren en alle wegen leiden naar de meest begeerde beloning, namelijk benoemd worden tot de exclusieve groep van de partners. Een waarlijk niet eenvoudig te realiseren doel waar werkweken van 80 uur, voortdurende diplomatie in omgang met collega’s en meerderen en een niet aflatende stress om geen enkele fout te maken aan vooraf gaan. Daarbij geniet Ingrid van een aantal voordelen, maar heeft ze ook last van een aantal nadelen. Een voordeel is dat ze knap is. Een groot nadeel is dat ze een vrouw is in een wereld die volledig gedomineerd wordt door mannen en de beruchte ‘old boys’-clubregels. Een tweede voordeel is dat ze tot de Chinees-Amerikaanse minderheid behoort en voor een bedrijf als Parsons Valentine de begeerde aanvulling is tot ‘diversificatie’ om het bedrijf in een positief daglicht te stellen. Het bekende systeem dat om een vrouw, een Afro-Amerikaan, een LGBTQA+ en een medewerker met Aziatische achtergrond vraagt in het personele bestand, heerst ook bij Parsons Valentine en maakt de kansen van Ingrid Yung op partnerschap groter. Haar afkomst is echter ook haar tweede nadeel. Het maakt haar kwetsbaar, onzeker en tot doelwit van racistische grapjes en opmerkingen van haar collega’s. Want het moge duidelijk zijn, racistisch zijn behoort beslist niet tot het verleden. Niet in New York en niet in de rest van de wereld.

Ingrid Yung is zeer getalenteerd en men zou haar kunnen bestempelen als een streber. Haar prestatiedrang is ongekend groot en zij wil niets liever dan de hoogste sport op de maatschappelijke ladder bereiken. Daar heeft zij letterlijk alles voor over, haar privé en liefdesleven is niet-bestaand, haar relatie met haar ouders lijdt onder de absurde werktijden en een permanent tijdgebrek, haar appartement waar ze al jaren in woont is nog steeds kaal, haar keuken in nieuwstaat, haar dagen en nachten gevuld met werken. Wanneer zij van een van de partners mag meewerken aan een grote opdracht, weet ze bijna zeker dat ze het begeerde partnerschap bijna heeft bereikt.

Maar dan is er tijdens een personeelsfeest bij Parsons Valentine een onfortuinlijk incident waarbij een aantal aangeschoten collega's een sketch opvoert met een overduidelijk racistische lading waarbij zelfs het gevreesde n-woord gebruikt wordt. In de complexe situatie die na het incident bij Parsons Valentine ontstaat, maakt Ingrid een aantal verkeerde keuzes en wordt ze gedwongen om een aantal van haar standpunten te herzien.

Hogerop is een goed geschreven, serieus verhaal met diepte en inhoud. De personages zijn levendig en met diepgang, het dilemma van Ingrid is scherp en geloofwaardig in beeld gebracht. Zoals het bij feelgood nou eenmaal hoort, er is ook plaats voor liefde, maar niet overheersend of klef, maar als een onderdeel van het leven van een jonge vrouw. Hogerop is keurig en beheerst vertaald door Saskia Peeters, met de nodige humor en gevoel voor de eigentijdse wendingen en nuances van de taal.

Lees Hogerop en niet alleen omdat het een feelgoodboek is waarin de belangrijke levenskeuzes van een jonge vrouw worden beschreven, maar vooral omdat het een boek is dat een serieus en waarachtig beeld geeft van de maatschappij waarin we leven en waarin het met zowel vrouwenrechten als gelijkheid van iedereen ongeacht ras, afkomst en religie een stuk minder rooskleurig is gesteld als dat we met z’n allen graag willen geloven.