Overwint hun liefde de zware tegenslag?

De Amerikaanse schrijfster Colleen Hoover schrijft haar romantische boeken volgens een vast, eenvoudig stramien: een simpel liefdesverhaal met een kink in de kabel. De kink in de kabel, een misverstand, een geheim, een ongeluk of een andersoortig obstakel, vormt de  kern van het verhaal, een soort vertraging voor het onvermijdelijke happy end. 

In de loop der jaren heeft de rechttoe rechtaan feelgood lectuur zich ontwikkeld tot een wat verfijndere, intelligentere soort, waarin hedendaagse vrouwen, gewapend met naast gebruikelijke vrouwelijke wapens ook flink wat mannelijke eigenschappen (althans met wat vroeger voor louter mannelijke eigenschappen doorging), zoals een sterk en niets ontziende carrièredrang, concurrentiestrijd, zelfstandigheid, seksuele vrijheid en diepe, overtuigde onafhankelijkheid, strijden voor hun plaats in de moderne maatschappij. Denk aan alle integere, sterke, eenzame, cynische en vrijgevochten vrouwen in de boeken van Lauren Weisberger, Emma McLaughlin, Allison Pearson, Candace Bushnell en Tara Isabella Burton. Deze vrouwen lijken in niets op de zoetsappige, volgzame en afhankelijke persoontjes in de boeken van Colleen Hoover. Toch kent dit type feelgood lectuur een grote schare trouwe fans die zich graag telkens onderdompelen in de onwaarschijnlijke wereld van Hoover waarin anno 2019 een zoenpartij met een andere vrouw dan je eigen bestempeld wordt als ‘een affaire’ en ‘vreemdgaan’. 

In Mijn belofte aan jou ontmoet Quinn Graham onder ietwat pijnlijke omstandigheden: de verloofde van Quinn gaat vreemd met de vriendin van Graham. Gelukkig klikt het enorm tussen de twee bedrogenen en een nieuwe relatie komt tot stand. Het is zelfs meer dan een relatie, Quinn en Graham zijn elkaar soulmates, twee verwante zielen, a match made in heaven. Het verhaal wordt verteld in twee tijdlijnen, toen en nu, de ontmoeting in het verleden en het huwelijk na zeven jaar in het nu. De grote liefde tussen Graham en Quinn krijgt het zwaar te verduren wanneer blijkt dat Quinn geen kinderen kan krijgen. Allebei hebben ze een sterke kinderwens en allebei gaan ze op een andere manier om met het feit dat deze wens voor altijd onvervuld zal blijven. Vooral Quinn lijkt haar vermogen tot onbevangen liefhebben kwijt te zijn geraakt. Het is nog maar de vraag of Quinn en Graham samen een manier zullen vinden om hun lot te accepteren en hun relatie te redden. 

Het verhaal is en blijft flinterdun en hetzelfde geldt voor beide protagonisten. Het zware thema van gedwongen kinderloosheid biedt alle kansen om de karakters uit te diepen, het gebeurt helaas niet. Er valt aan het einde van het boek net zo weinig te vertellen over Graham en Quinn als in het begin. Beiden blijven in de papieren wereld van feelgood lectuur en stappen niet een keer levensecht van de pagina’s af. Ook de overige personages blijven eendimensionaal zwart-wit en overtuigen niet.  

Colleen Hoover heeft een prettige ongedwongen vertelstijl, eenvoudig beschrijvend en helder. Seksuele scenes zijn mogelijk haar sterkste kant, daarin is ze warm en overtuigend. Mijn belofte aan jou is een soort boeken junkfood: de lezer consumeert gedachteloos en kan een instant happiness rush bereiken, kortstondig en zonder restant in een oogwenk voorbij.