Nieuwe avonturen van Beschermers en Dromers

Het is moeilijk om erotiek en romantiek tot een goed geheel samen laten smelten. Het een lijkt het ander ook enigszins uit te sluiten. Want, zeg maar eerlijk, hebben we in detail kunnen lezen hoe Jane Eyre met Mr. Rochester heeft liggen rollebollen? Of wat de exacte afmetingen zijn geweest van het ‘geerecteerde’ lid van Heatcliff? En had die informatie wezenlijk bijgedragen aan de schoonheid en romantiek van het verhaal? Zijn we intiem deelgenoot geweest van hijgen, schreeuwen en klaarkomen van Scarlett O’Hara in de armen van Rhett Butler? Niet dus. Geen denken aan. En hebben we iets gemist? Niet dus. Ook zonder dat was er volop romantiek, op elke bladzijde, in mooie zinnen, woorden en scènes die geen behoefte hebben aan plastische omschrijvingen van fysieke topprestaties tussen de lakens.

Ik weet het, mijn vergelijking loopt krom, enerzijds de grootste werken van de wereldliteratuur anderzijds pogingen om erotiek met romantiek te mengen tot een, laten we zeggen, wat meer beschrijvend leesbaar geheel. Toch kan ik mij best voorstellen dat het soms leuk kan zijn een boek te lezen waarbij weinig ruimte aan de verbeelding van de lezer wordt overgelaten. Al die jonge goden in de boeken van Sylvia Day, allemaal minstens 1,95 meter lang, waanzinnig gespierd, dikke bossen lang haar, sensuele lippen, prachtige neus, type Viking die ook een wat gezette dame moeiteloos over hun schouder slingeren, hoeveel leuker kan het nog worden? Antwoord: veel leuker. Want het verhaal is mager en saai, de seks voorspelbaar en zonder ruimte om de lezer zelf te laten fantaseren, personages dun als papier en ongeloofwaardig.

In Nachtelijk vuur, het vervolg op Nachtelijke ontmoeting (er speelt zich ook het een en ander overdag af), ontmoeten we weer Aidan en Lyssa en maken we kennis met Connor en Stacey en haar zoontje Justin. Waar de relatie tussen de eerste twee in het voorgaande deel nog iets van diepgang (en een soort liefdesgevoel) had door het sterk beschermende karakter van Aidan, is het bij Connor en Stacey puur seks en lust. Daarbij zijn details als elkaar een beetje leren kennen, iets met elkaar delen of iets over elkaar weten, volledig achterwege gelaten. Wat overblijft is de verzengende hitte van voortdurende begeerte. Hmmm. Wanneer zoon Justin in groot gevaar verkeert en Connor een dappere reddingsactie op touw zet, komt er voor het eerst enige diepgang en emotie in de relatie tussen Stacey en Connor.

De hoofdlijn van het verhaal borduurt voort op de basis van het eerste deel, activiteiten van de Beschermers, afkomstig uit een parallelle wereld, met als taak de Dromers (mensen) te beschermen tegen de Nachtmerries. De Beschermers en de Oudsten zijn op zoek naar De Sleutel die het bestaan van de wereld bedreigt. In het tweede deel komen er nieuwe wezens bij, hybrides, bloeddorstig en gevaarlijk en een wat warrige uitbreiding van de verhaallijn. Wat in het eerste deel nog enigszins verrassend en nieuw is, blijft in het tweede deel meer van hetzelfde en dat is op zijn zachtst gezegd niet echt boeiend. In combinatie met de overvloed aan seks – wanneer men alle expliciete seksscènes zal schrappen, blijft er amper een derde van het boek over – en een irritant Jip en Janneke taaltje, weet Nachtelijk vuur niets nieuws te brengen in de wereld van de al zo zwaar beproefde erotische romantiek.