Franse fantasylegende begint zijn belofte waar te maken

Het duurde vijftien jaar voordat Pierre Grimberts serie Le secret de Ji naar het Nederlands vertaald werd. Toen eind vorig jaar dan eindelijk deel één van Het geheim van Ji, De erfgenamen, verscheen, zette de uitgever meteen hoog in: deze maand verscheen de vertaling van deel twee al, De verbroken belofte. Is Nederland dan zo snel overtuigd? Het lijkt onwaarschijnlijk: De erfgenamen is een goed boek, maar niet uitzonderlijk. Pas na het lezen van De verbroken belofte wordt duidelijk waarom deze vertaling zo snel verscheen: deel twee is namelijk aanmerkelijk beter dan deel één.

De reisgenoten uit De erfgenamen hebben ontdekt wat er op het mysterieuze eiland Ji gebeurt, maar ze weten nog niet wie de opdrachtgever is die de Züu-huurmoordenaars achter ze aan heeft gestuurd. In De verbroken belofte gaan ze daarom direct op de Züu af om het ze te vragen. Tsja, proberen kan altijd, en het maakt het verhaal in ieder geval goed spannend.

Het reisgenootschap ondergaat gelukkig wel een paar fikse verbeteringen, zodat ze in ieder geval een kans maken tegen de Züu. Ten eerste voegt zich een nieuw personage bij de groep, van wie we een glimp hebben kunnen opvangen in De erfgenamen: Maz Lana, een hogepriesteres die in dat boek ontkomen was aan een Züu-aanslag. Via haar wordt er eindelijk wat meer informatie over Grimberts enorm uitgebreide wereld in het boek zelf verwerkt: in deel één werd pas bij het lezen van de appendix duidelijk hoe gedetailleerd de wereld van Grimbert was. Ook krijgt Bowbaq, die in het eerste deel de meest interessante maar helaas ook de meest marginale reisgenoot was, nu meer aandacht, omdat zijn telepathie een stuk nuttiger blijkt te zijn dan gedacht.

Yan blijkt nu ook bijzonder te zijn, en misschien is dat wel jammer. In De erfgenamen was Yan namelijk de enige zonder speciale talenten, wat hem juist een interessant personage maakte. Nu blijkt hij ineens verreweg de grootste potentie te hebben. Gelukkig zorgt dit ervoor dat Leti hem nu niet meer zo mag. Hun romantische subplot, wat soms het verhaal behoorlijk vertraagde in deel één, is hierdoor mooi terzijde geschoven.

Wat ook helpt, is dat Leti een nieuwe persoonlijkheid heeft gekregen. Dit is niet subtieler te zeggen. In het vorige boek was Leti een stomvervelend, onhandelbaar jong grietje dat dacht haar zin te krijgen door een woedeaanval of huilbui te krijgen. Grimbert verwees naar haar als “het meisje”. In De erfgenamen is Leti ineens “de jonge vrouw” en is ze veranderd in een soort Arya Stark, stort ze zich volop op haar zwaardvechtlessen en behandelt ze anderen met respect. Deze karakterverandering is erg welkom en maakt het boek een stuk beter leesbaar, maar is ook te groot om geloofwaardig te zijn: ze lijkt haar hele puberteit doorgerold te zijn in de dag die ze doorbracht op het eiland Ji.

Het was een goede zet om de eerste twee delen van Het geheim van Ji zo kort na elkaar in het Nederlands te vertalen. Waar in het eerste deel Grimbert gewoon een degelijke fantasyauteur leek te zijn, wordt in De verbroken belofte duidelijk waarom hij zo immens populair is in Frankrijk. De serie bestaat uit vier delen, en Grimbert vervolgde het verhaal met de vijfdelige spinoff-serie Les enfants de Ji en vervolgens met Les gardiens de Ji, in vier delen. Laten we hopen dat de vertaler even de tijd heeft.