Een doodlopende weg

Avondmensen is het romandebuut van Caroline van Keeken, een journaliste/schrijfster die doceert aan de Hogeschool Amsterdam, radiodocumentaires heeft gemaakt, een prijswinnend verhaal schreef en als freelancer publiceert in onder andere Het Parool, NRC en Trouw.

Men neme een gezin: vader Simon, moeder Heleen en drie jongvolwassen kinderen: Boris, Alice en Noor. Met zoon Boris gaat het niet goed, hij keert op 29-jarige leeftijd terug naar het ouderlijk nest met forse psychische problemen. Met deze gebeurtenis vallen we in het boek. Beurtelings kruip je als lezer in het hoofd van dochter Alice, die de rol van redder op zich heeft genomen, en haar besluiteloze vader Simon. Als lezer leer je de overige gezinsleden kennen door de ogen van deze twee vertellers. Hierbij creëert de schrijfster ruimte voor verschillende overlevingsstijlen, waarbij het karakter minstens zo’n grote rol speelt als de positie in het gezin.
Feitelijk gebeurt er niet zoveel in dit boek. Je loopt als lezer een korte periode mee in het leven van een gezin dat forse problemen heeft. En dit op een heel indringende manier. Caroline van Keeken slaagt er goed in om van haar personages mensen van vlees en bloed te maken. Mensen die volop twijfelen en oordelen over elkaar, zonder dat ze écht contact hebben met de ander. Ze lijken op vijf stuurloze eilandjes die machteloos in cirkeltjes om elkaar heen drijven. Al met al geen lichte thematiek, welke haarscherp de vinger op de zere plek legt van enkele problemen in disfunctionele gezinnen.

Toch zorgt de bondige, scherpe en humoristische schrijfstijl van Caroline van Keeken ervoor, dat dit zware thema licht te verteren is. Het is de schrijfster gelukt om met zo min mogelijk woorden enorm veel te zeggen, show don't tell!

Avondmensen is een boek dat je – eenmaal erin begonnen – in één keer uit wilt lezen. Je wilt weten wat er precies met Boris aan de hand is, hoe het verder gaat met dit disfunctionele gezin, en of ze erin slagen om stappen te zetten en om tot elkaar te komen. Maar één van de troeven van dit sterke debuut is nu juist, dat de vele losse eindjes naadloos passen bij de thematiek. Avondmensen laat je verbazen en roept ergernis en ongeduld op, maar zorgt er ook voor dat je met mededogen naar deze mensen kijkt die zichzelf ook niet gemaakt hebben en de loden last van hun verleden met zich meedragen.

Dit is een hele sterke debuutroman van een getalenteerde schrijfster van wie we komende jaren hopelijk nog veel gaan horen. Een aanrader!