Sfeer belangrijker dan plot
Drie verhalen lopen op prettige wijze door elkaar heen. Het zijn de verhalen van de idealistische scenarioschrijver Amin , de losbandige Monsef en de vrijgevochten Zahra. Ook loopt er nog een toneelstuk doorheen, in een ander lettertype, wat een prettig en een versterkend effect geeft. Deze structuur is speels en gedurfd en door het telkens wisselende perspectief wordt de vaart er goed ingehouden.
Bilal Al Mashta schrijft in bloemrijke taal, doorspekt met veel verrassende metaforen. Hij maakt heel veel gebruik van Algerijnse woorden en uitdrukkingen, waaronder behoorlijk wat straattaal. Achterin is een woordenlijst opgenomen. Deze is behulpzaam en prettig. Toch gaat het vele heen en weer bladeren op den duur vervelen.
Door deze structuur in combinatie met het specifieke taalgebruik, is Coulis geen gemakkelijk leesbaar boek. Het vraagt de nodige inspanning van de lezer om het verhaal goed te kunnen doorgronden. Ook omdat er heel veel gebeurt, veel verhaallijntjes en (neven)personages worden opgevoerd.
Al met al zet de schrijver een helder beeld neer van de drie jongeren. Thema’s als “je nergens helemaal thuis voelen, ontheemding” (Monsef), berusting in je lot (Monsef) en “kunst als ultieme vorm van vrijheid” (Amin) zijn goed uitgewerkt. De sfeer is in dit boek duidelijk belangrijker dan het plot. De schrijver bouwt een bepaalde spanning op waarin de drie verhaallijnen bij elkaar komen, maar laat zijn lezer uiteindelijk met heel veel losse eindjes achter. Hij heeft een verhaal te vertellen, en zeker een interessant verhaal, maar wil te veel in één boek. Hierdoor bleef ik uiteindelijk met een wat onbevredigend gevoel achter.
3.5 sterren voor dit boek, wat ik las voor de debuutjury 2024
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karen
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
