Een verhaal over het andere perspectief in de oorlog

Het is leuk, gewaagd en knap dat John Boyne dit boek heeft geschreven. Als vervolg op zijn eerdere boek ´de jongen in de gestreepte pyjama´. Terwijl het vorige boek ging over de jonge Bruno gedurende de oorlog, gaat dit boek over het leven van zijn zus Gretel na de oorlog. Vanwege mijn waardering voor het eerdere boek en voor John Boyne als schrijver, besloot ik vol enthousiasme om dit boek na de publicatie direct te kopen. Hoewel ik niet zo onder de indruk ben als dat ik was na het leven van het vorige boek, heb ik het boek met veel plezier gelezen. Hoewel Bruno en Gretel uit hetzelfde gezin komen, verloopt hun leven erg verschillend. Gretel worstelt met alle boosheid en vooroordelen over Duitsers die na de oorlog zijn ontstaan, met schaamte die ze voelt voor het gedrag van haar vader en moeder, en met schuldgevoelens. Het is een interessant perspectief waar ik nog niet zo veel over gelezen heb in andere boeken. Er zijn twee situaties in het boek die ik ervaar als niet zo geloofwaardig, waardoor het boek aan kracht verliest. Is het de manier waarop deze gebeurtenissen zijn omschreven, komen dit soort bijzondere gebeurtenissen nou eenmaal voor in een bijzondere tijd, of vind ik het lastig om te accepteren dat de hoofdpersoon, - spoiler verwijderd door de Hebbanredactie - ?