Zeg maar Agaath
Het boek leest lekker vlot weg en de schrijfstijl is wat gewoontjes met veel eenvoudige dialogen. Veel hoofdstukken worden besloten met oneliners, waarvan slechts een enkele het niveau van een feelgood overstijgt.
Agaath en Karim zijn eerder karikaturen dan echte personages van vlees en bloed. Wellicht wordt dit ook ingegeven door het feit dat het Margot Ros haar wortels in het satirische toneel heeft? Hoe dan ook, beiden zijn grappig maar op een voorspelbare manier. Ook laten de schrijvers weinig over aan de fantasie van de lezer, het boek heeft een hoog “tell” gehalte en zou de basis voor een script voor een komische serie kunnen zijn.
Inhoudelijk gezien is het open einde een verademing. Dit wordt echter gedeeltelijk tenietgedaan door een voorspelbare wending kort voor het einde van het verhaal.
Concluderend: Voor liefhebbers van een luchtige en grappige feelgood met een aardig thema kan dit een aantrekkelijk boek zijn, lezers die op zoek zijn naar meer verdieping zullen waarschijnlijk teleurgesteld worden.
(Boek gelezen voor de Hebban Debuutprijs 2023.)
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karen
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
