Een geweldig geschreven tijdloos verhaal dat blijft boeien en je bijblijft.

Ex-vrouw van Ursula Parrot is een onlangs opnieuw uitgebrachte klassieker over het leven van een gescheiden jonge vrouw in de ‘roaring twenties’ in New York. Het boek is vertaald door Lisette Graswinckel en heeft een vlotte schrijfstijl die heerlijk wegleest. Ex-vrouw wordt duidelijk gekleurd door de snel veranderende tijd in de jaren twintig in Amerika, maar is tegelijkertijd een tijdloos verhaal. De kern van het verhaal is nog net zo actueel en herkenbaar en het boek verdient het nu nog net zo goed een bestseller te worden als toen het (anoniem) uitgebracht werd in 1929. Het verhaal laat je beseffen dat ondanks de vele veranderingen in bijna een eeuw, er in de kern eigenlijk niet veel veranderd is.

Het boek vertelt over het leven van een jonge, pas gescheiden vrouw die woont, werkt en uitgaat in de levendige stad New York. “jij bent een ex-vrouw, Pat, omdat dat het belangrijkste is wat er over je te weten valt” Het boek kabbelt luchtig voort langs gesprekjes en gedachtegangen, maar biedt veel meer diepte dan op het eerste gezicht lijkt. De verschillende beoordelingen van mannen en vrouwen, getrouwd zijn, elkaar vrijheid geven of niet, abortus, verkrachting, leven, dood en geloof, het komt allemaal voorbij. Ursula Parrot weet op subtiele en licht humorvolle wijze verschillende serieuze onderwerpen en gebeurtenissen ter sprake te brengen.

Doordat het boek nergens te beschrijvend wordt leest het vlot. De personages in het boek komen tot leven door de vele zeer goed geschreven dialogen die het verhaal tot leven brengen.
Maar Lucia stond op en ging de trap af. Haar stem zweefde met haar parfum omhoog: ‘casanova’s - mannen die “honderd-en-een vrouwen hebben gekend” en zich daarop laten voorstaan - doen me denken aan de man die musicus wilde worden en daarom één les nam per instrument in het orkest.’ Ik riep omlaag: ‘Hoe is het met hem afgelopen, Lucia?’ Onder aan de trap bracht ze haar gezicht bij de leuning. ‘Hij kon op geen van allen een deuntje spelen, Pat.’

Het is een boek dat je niet wil wegleggen en een licht gemis geeft als je het uit hebt. Een schrijfster die veel meer aandacht zou mogen krijgen in de literatuurgeschiedenis en een verhaal dat op sublieme wijze een inkijk geeft in een tijd die zo ver weg lijkt en toch zo herkenbaar is.