Ongeloofwaardige oorsprong

In 2022 schreef Alex Boogers een proloog van zijn meesterwerk 'Alleen met de goden'. Inmiddels is dit digitale cadeau uitgegeven als zelfstandige titel: 'Over Otis'. In dit verhaal kom je achter de historie van de innemende en getraumatiseerde hond Otis.

Het perspectief ligt in dit verhaal bij de hond. Eerder schreef Kees van Kooten vanuit dit perspectief het zeer geslaagde 'De scheiding'. De kracht van dit verhaal zat in het feit dat het perspectief precies bij een hond paste en het hele verhaal lang intact bleef. Boogers lukt dat niet. Op bepaalde punten heb je plotseling een ander perspectief, waardoor je de situatie niet meer vanuit de hond beziet. Op andere punten lees je achtergrondinformatie over de personages die de hond geenszins kan weten. Tot slot worden er zo veel filosofische overpeinzingen in het hoofd van de hond gestopt dat de grens van het aannemelijke overschreden wordt: "Zo kregen de mensen het voor elkaar om alle andere levende wezens te domineren: ze leken op zichzelf levende schepsels, die zich weinig van andere mensen aantrokken, totdat ze zich bedreigd voelden en zich plots verenigden."

De plot zelf is daarbij een aaneenrijging van clichés. Otis treft vooral veel slechte baasjes, waarbij de één nog slechter met hem omgaat dan de ander. Verwaarlozing, mishandeling en onbegrip: het komt allemaal voorbij. Als hij dan een warmer thuis vindt, wordt dit opnieuw getroffen door veel noodlot of staat de hond daarbij op een voetstuk. Aan beide kanten kiest Boogers voor extremen.

Een van de heftigste scènes uit het boek is dat Otis' goede intenties voor iets verschrikkelijks worden aangezien. Boogers beschrijft hier een eigen variant van een bekend broodje-aapverhaal. De uitwerking is daarbij te voorspelbaar en sensationeel om het verhaal voldoende diepgang te geven. "Toen [...] stak een van de mannen de punt van een ijzeren schep in zijn schedel. Hij zag een lichtflits en voelde hoe zijn lichaam opzwol."

In 'Over Otis' herken je nog steeds de goede verteller die Alex Boogers is. Op sommige punten weet hij een mooie combinatie te maken van filosofische vragen over het bestaansrecht van honden en spannend opgebouwde gebeurtenissen met emotionele diepgang. Het blijft echter bij enkele sporadische punten, waardoor het verhaal als geheel onvoldoende overtuigt.