Lezersrecensie
Lief levensverhaal
Welk gevoel zouden de zonnebloemen uit het beroemde schilderij Vincent van Gogh hebben gegeven? Blijdschap, vertrouwen, geluk? In 'Tin Man' van Sarah Winman staat een kopie van het schilderij centraal in het eerste hoofdstuk. Daar leren we Dora, de moeder van hoofdpersoon Ellis, kennen. Het schilderij vormt haar metaforische ontsnapping aan de teleurstellingen in haar dagelijks leven.
Na dit eerste hoofdstuk volg je twee andere personages: jeugdvrienden Ellis en Michael. De eerste volg je in het heden vanuit een personaal perspectief. Je leest hoe Ellis zich staande houdt na het overlijden van zijn geliefde vrouw Annie. Het lukt hem met moeite om zich naar zijn nachtelijke werk te begeven en verder kent zijn bestaan nauwelijks positiviteit. Door een ongeluk komt hij thuis te zitten waarna er iets verandert. Hij maakt daadwerkelijk contact met zijn buren en besluit tijdens een opruimactie het gevonden notitieboek van Michael te lezen. Zijn leven lijkt ten goede gekeerd.
Michael leer je alleen kennen via de notities uit het gevonden boek. Die beschrijven hoe hij aankijkt tegen zijn jeugd en wat er met hem is gebeurd sinds hij uit de plaats van hun jeugd is vertrokken. Het is een verdrietig verhaal dat Winman met tederheid opschrijft. Omdat veel zaken niet expliciet worden gemaakt en je vanuit het warme perspectief van Michael kijkt, blijft de sfeer ingetogen. Het verhaal wordt daardoor ook niet te sentimenteel, al speelt het soms iets te makkelijk in op bepaalde emoties.
Interessant is dat de hoofdpersonages twee mannen zijn, terwijl het de vrouwelijke personages zijn die ervoor zorgen dat beide mannen goed terechtkomen. Zij zorgen voor een warm thuis, daadwerkelijke verbinding en ruimte om vrij op te groeien. In het interview achter in het boek geeft de schrijfster aan dat dit een bewuste keuze was. Daarmee is het logisch dat het eerste hoofdstuk om Dora draait en het boek eindigt met de zonnebloemen. Die zijn dan het symbool geworden van een geleefd en nog te leven leven. Wat Winman daarover te melden heeft, is dusdanig dat je na het lezen van dit boek anders naar Van Goghs schilderij zult kijken.
Na dit eerste hoofdstuk volg je twee andere personages: jeugdvrienden Ellis en Michael. De eerste volg je in het heden vanuit een personaal perspectief. Je leest hoe Ellis zich staande houdt na het overlijden van zijn geliefde vrouw Annie. Het lukt hem met moeite om zich naar zijn nachtelijke werk te begeven en verder kent zijn bestaan nauwelijks positiviteit. Door een ongeluk komt hij thuis te zitten waarna er iets verandert. Hij maakt daadwerkelijk contact met zijn buren en besluit tijdens een opruimactie het gevonden notitieboek van Michael te lezen. Zijn leven lijkt ten goede gekeerd.
Michael leer je alleen kennen via de notities uit het gevonden boek. Die beschrijven hoe hij aankijkt tegen zijn jeugd en wat er met hem is gebeurd sinds hij uit de plaats van hun jeugd is vertrokken. Het is een verdrietig verhaal dat Winman met tederheid opschrijft. Omdat veel zaken niet expliciet worden gemaakt en je vanuit het warme perspectief van Michael kijkt, blijft de sfeer ingetogen. Het verhaal wordt daardoor ook niet te sentimenteel, al speelt het soms iets te makkelijk in op bepaalde emoties.
Interessant is dat de hoofdpersonages twee mannen zijn, terwijl het de vrouwelijke personages zijn die ervoor zorgen dat beide mannen goed terechtkomen. Zij zorgen voor een warm thuis, daadwerkelijke verbinding en ruimte om vrij op te groeien. In het interview achter in het boek geeft de schrijfster aan dat dit een bewuste keuze was. Daarmee is het logisch dat het eerste hoofdstuk om Dora draait en het boek eindigt met de zonnebloemen. Die zijn dan het symbool geworden van een geleefd en nog te leven leven. Wat Winman daarover te melden heeft, is dusdanig dat je na het lezen van dit boek anders naar Van Goghs schilderij zult kijken.
1
Reageer op deze recensie