Lezersrecensie
Een unieke belevenis!
Alexander David (Lex) Passchier (1976) is een Nederlandse auteur van televisiescenario’s, toneelteksten en thrillers, produceerde hij theaterproducties en werkte hij ook lange tijd als (stem) acteur.
Voor de LS leesclub mocht ik een vooruitleesexemplaar lezen, waarvoor dank.
Puck is met haar gezin op een kampeervakantie in Zuid-Frankrijk. Daar vindt een gruwelijke gebeurtenis plaats. Het lijkt alsof ze een lijntje heeft met een voortvluchtige moordenaar, Jonathan genaamd. Cees Vermunt, een rechercheur, is ingeschakeld om de klopjacht op Jonathan te leiden. De race tegen de klok is gestart. Cees Vermunt doet er alles aan om erger leed te voorkomen maar zou hij hierin slagen is de grote vraag.
De val van Tammy Davidson start met een heftige proloog. Het geheel is verdeeld in vier delen om te eindigen met een epiloog.
In deel een gaat het over Puck die samen met haar man en kind op vakantie is. De relatie tussen Puck en Abel gaat niet over rozen. Ze hebben onenigheden over belangrijke zaken.
In het tweede deel is Cees te volgen op de klopjacht op Jonathan.
Tammy, oftewel Tamara Davidson krijgt ook een stem in het verhaal. Ze schrijft en publiceert op de site penwortels.
Tussendoor staan dagboekfragmenten die een inkijkje in het hoofd van Jonathan geven.
Lex Passchier kan de personages zo neerzetten dat ze als echte mensen overkomen. Zijn schrijfstijl is beeldend en filmisch en zit vol details. Het feit dat Passchier een scenarioschrijver is, komt hier duidelijk naar voren.
De vier delen voelen alsof het afzonderlijke verhalen zijn maar dit is bedrog. De delen zijn kunstig verweven met elkaar. Het is een mooi gelaagd verhaal.
De spanning is gedurende het verloop van het verhaal laag maar loopt pas tegen het einde op.
De tijdsprongen maken het verhaal verslavend. Stoppen met lezen is geen optie.
Lex Passchier schuwt het niet om wereldproblematiek te gebruiken en laat de lezer nadenken. Een van de onderwerpen is het hunkeren naar erkenning. Wie wil dit nu niet?
De val van Tammy Davidson is een unieke pageturner, eentje die zeker hoge ogen zal gaan gooien op de ranglijst. Beslist een aanrader.
Voor de LS leesclub mocht ik een vooruitleesexemplaar lezen, waarvoor dank.
Puck is met haar gezin op een kampeervakantie in Zuid-Frankrijk. Daar vindt een gruwelijke gebeurtenis plaats. Het lijkt alsof ze een lijntje heeft met een voortvluchtige moordenaar, Jonathan genaamd. Cees Vermunt, een rechercheur, is ingeschakeld om de klopjacht op Jonathan te leiden. De race tegen de klok is gestart. Cees Vermunt doet er alles aan om erger leed te voorkomen maar zou hij hierin slagen is de grote vraag.
De val van Tammy Davidson start met een heftige proloog. Het geheel is verdeeld in vier delen om te eindigen met een epiloog.
In deel een gaat het over Puck die samen met haar man en kind op vakantie is. De relatie tussen Puck en Abel gaat niet over rozen. Ze hebben onenigheden over belangrijke zaken.
In het tweede deel is Cees te volgen op de klopjacht op Jonathan.
Tammy, oftewel Tamara Davidson krijgt ook een stem in het verhaal. Ze schrijft en publiceert op de site penwortels.
Tussendoor staan dagboekfragmenten die een inkijkje in het hoofd van Jonathan geven.
Lex Passchier kan de personages zo neerzetten dat ze als echte mensen overkomen. Zijn schrijfstijl is beeldend en filmisch en zit vol details. Het feit dat Passchier een scenarioschrijver is, komt hier duidelijk naar voren.
De vier delen voelen alsof het afzonderlijke verhalen zijn maar dit is bedrog. De delen zijn kunstig verweven met elkaar. Het is een mooi gelaagd verhaal.
De spanning is gedurende het verloop van het verhaal laag maar loopt pas tegen het einde op.
De tijdsprongen maken het verhaal verslavend. Stoppen met lezen is geen optie.
Lex Passchier schuwt het niet om wereldproblematiek te gebruiken en laat de lezer nadenken. Een van de onderwerpen is het hunkeren naar erkenning. Wie wil dit nu niet?
De val van Tammy Davidson is een unieke pageturner, eentje die zeker hoge ogen zal gaan gooien op de ranglijst. Beslist een aanrader.
1
Reageer op deze recensie