Stoppen met lezen is geen optie

Namens Vrouwenthrillers mag ik meedoen met de blogtour van Web van leugens van Johnny Bollé, uitgegeven door Uitgeverij LetterRijn-Neckar. Hieronder staat mijn recensie: Johnny Bollé is schrijvers van korte verhalen en thrillers. Zijn thriller Hij noemde me duivelskind stond op de longlist van de Thrillzone Awards 2020 voor de Beste Nederlandse thriller. Wat ik niet deed eindigde op de tweede plaats voor Beste Nederlandstalige Vrouwenthriller van het jaar 2022. Ook belandde deze thriller (net als Duistere grens) op de longlist van de Hermes Thriller Award 2023. In Web van leugens draait het om Madeline. Zij keert na acht jaar terug naar haar geboortedorp na de plotselinge dood van haar moeder Isabelle om de nalatenschap te regelen. De inwoners van Etouffant maken Madeline heel duidelijk dat ze niet meer welkom is in het dorp. Al snel volgt er een reeks van bizarre moorden en het gedrag van de inwoners wordt steeds vreemder. Ze willen dat Madeline direct vertrekt. Madeline voelt dat de dood van haar moeder een groot raadsel is. Wie kan ze nog vertrouwen? Haar moeders beste vriendin Cézanne blijkt de enige persoon te zijn. Zij is ervan overtuigd dat de dood van Isabelle iets te maken heeft met een gebeurtenis uit het verleden. Madeline zet alles op alles om de waarheid boven water te krijgen. Web van leugens is de achtste thriller van Johnny Bollé. Het verhaal start met een gebeurtenis uit het verleden, namelijk in negentiendrieëntachtig waar de jonge Isabelle ten tonele verschijnt. Verschillende personages komen aan het woord maar de belangrijkste stemmen hebben Madeline en Isabelle. Tussen de hoofdstukken door staan korte cursieve teksten die bijdragen aan de puzzel. De levendige, vlotte schrijfstijl van Bollé zorgt ervoor dat het de lezer uitnodigt, nee bijna dwingt, om verder te lezen. De omgeving van het Franse dorpje is duidelijk te ‘zien’ tijdens het lezen. De cliffhangers aan het einde van een hoofdstuk doen de honger naar meer aanwakkeren. De spanning wordt langzaam opgebouwd en wanneer de lezer denkt door te hebben hoe de vork in de steel steekt, gooit Bollé er een plotwending in. Toch kan de ervaren thrillerlezer de uitkomst wel enigszins voorspellen. Vooral de personages Isabelle en Madeline worden als een compleet mens neergezet maar ook de vriendinnen van Isabelle zijn duidelijk in beeld gebracht. Laat dit maar aan Johnny Bollé over. Het switchen tussen het heden en het verleden zorgt er aan het einde voor dat het puzzelstukje op hun plaats liggen en het grote geheel duidelijk is geworden. Web van leugens is een thriller die de lezer in zijn greep houdt: ontsnappen is niet mogelijk.