Een thriller met een knipoog (en een schildpad)

'Alle moeders haten mij' is het debuut van Sarah Harman, een thriller die humor en spanning combineert.

Het verhaal draait om Florence Grimes, een voormalige zangeres van een populaire meidengroep en alleenstaande moeder van de tienjarige Dylan. Florence's leven krijgt een drastische wending wanneer Alfie Risby, de pestkop van Dylan en erfgenaam van een zakenimperium, verdwijnt tijdens een schoolreisje. Dylan wordt al snel als hoofdverdachte aangewezen, en Florence zet alles op alles om zijn onschuld te bewijzen. Echter, haar inspanningen worden bemoeilijkt door het feit dat de andere moeders haar niet mogen en ze zelf twijfels heeft over Dylans betrokkenheid.

Ik weet niet goed wat ik van dit boek moet vinden. De schrijfstijl is in ieder geval hilarisch, vol droge humor en zelfspot. Florence is ook geen standaard hoofdpersonage – en dat is verfrissend. Maar net daardoor voelt dit boek voor mij niet echt als een thriller. Er zit spanning in, absoluut, maar door de humor en de soms absurde situaties voelt het vaak meer als een komedie dan als een spannend verhaal.

Dat wil niet zeggen dat het slecht is – het leest vlot, en hoewel ik even in het verhaal moest komen, heb ik me geen moment verveeld. Maar als je een echte pageturner verwacht, met nagelbijtende spanning, dan is dit het misschien niet helemaal. Het is eerder een boek dat tussen de regels door iets zegt over vooroordelen, over hoe snel we oordelen over andere ouders, en over wat het betekent om een 'goede moeder' te zijn. Geen typische thriller dus, maar wel eentje die je aan het denken zet. En die je af en toe hardop doet lachen. Ook wat waard, toch? En dat is misschien ook gewoon wat het boek wil zijn: minder ‘whodunit’, meer ‘hoe-hebben-we-het-zo-ver-laten-komen?’

Kortom, met 'Alle moeders haten mij' levert Sarah Harman een veelbelovend, opvallend debuut af dat zowel vermakelijk als intrigerend is. Ze slaagt erin om op scherpe wijze de sociale dynamiek en onderlinge spanningen tussen moeders op een eliteschool bloot te leggen. Florence wordt neergezet als een imperfecte, maar sympathieke hoofdrolspeelster wiens vastberadenheid en humor het verhaal dragen.

Graag gelezen.