Te veel focus op de hoofdpersonages

Hazel viert bijna haar dertigste verjaardag, maar in plaats van vreugde voelt ze zich als een soort "achterblijver" in haar eigen leven. Ze heeft het gevoel dat ze te veel heeft gemist en is vastbesloten om de komende tijd alles uit de kast te halen en echt te voelen dat ze leeft. Ze verlangt naar avontuur!

Dan ontdekt ze in haar boekenwinkel een paar boeken met ezelsoren, waarvan de pagina's telkens een gemarkeerde zin bevatten. Toevallig stuit Noah – de dorpsvisser - op de eerste gemarkeerde zin en suggereert dat het misschien wel een aanwijzing is voor avontuur. Na het vinden van een tweede ezelsoor in een ander boek, stelt hij voor haar te helpen om haar avontuur te vinden.

Voor Hazel blijkt Noah precies de juiste persoon om haar gezelschap te houden in haar zoektocht. Vooral het feit dat hij zich niet wil binden, maakt hem de ideale partner voor een tijdelijk avontuur zonder verplichtingen.

Helaas lijkt het tweede deel van de Dream Harbor-serie het tempo en de sfeer van het eerste boek niet helemaal vast te houden. De charmante dorpsdynamiek lijkt in dit vervolg min of meer te ontbreken.

Het mysterie van de ezelsoren in de boeken is leuk gevonden en voegt een speelse dimensie toe die zou kunnen bijdragen aan het avontuur dat Hazel zoekt, maar laat het nu net die dynamiek zijn die ik mis om dit verhaal boeiend te houden. Ik had graag gezien dat de band tussen Hazel en Noah verder uitgediept zou worden door gesprekken en interacties. Nu draait het vooral om hun onzekerheden en onuitgesproken gevoelens. Voor mijn gevoel bleef dit aanslepen. Daarom was ik niet verrast dat - net als in het eerste deel - heel wat bladzijden gevuld werden met spicy-momenten. Dit soort passages kunnen een toegevoegde waarde zijn, maar als het verhaal verder niet voldoende inhoud heeft, kunnen ze ook als oppervlakkig ervaren worden.

Toch heeft Gilmore op een subtiele en doordachte manier belangrijke thema's voor de jeugdige doelgroep aangekaart, zoals het gevoel niet genoeg te zijn, leren nee zeggen, onzekerheid, jezelf willen bewijzen, het ontdekken van intimiteit, graag zien komen op een natuurlijke manier aan bod.

Het ontbreken van een echte plotontwikkeling, gecombineerd met een langzame voortgang van het verhaal, maakt voor mij het boek minder meeslepend dan het eerste deel. Hazel en Noah's zoektocht naar zichzelf biedt potentieel, maar dit wordt niet voldoende benut om het verhaal echt te laten spreken. Wat uiteraard niet wegneemt dat dit boek voor jou absoluut betoverend kan zijn.