Mailtjes, misverstanden en een midlifecrisis met humor

Ik wist eerlijk gezegd niet goed wat ik moest verwachten van Het geheime leven van Coco Pinchard. Robert Bryndza kende ik van zijn thrillers – strak, spannend en rechttoe rechtaan – dus een feelgoodboek over een veertigjarige schrijfster in crisis? Verrassing nummer één: het werkte.

Coco is grappig, chaotisch, en maakt keuzes waarvan je als lezer af en toe denkt: “Doe nou niet.” Maar juist dat maakt haar zo heerlijk menselijk. Haar huwelijk ligt in gruzelementen, haar carrière zit in een dip, en haar schoonmoeder heeft ook al geen filter. Toch slaat ze zich er met een flinke portie sarcasme en zelfspot doorheen – en dat leest verrassend lekker weg.

Het hele boek is opgebouwd uit e-mails, wat eerst leuk en origineel is, maar op den duur een tikkeltje eenzijdig aanvoelde. Het is alsof je steeds via de achterdeur het verhaal binnenkomt: je krijgt veel mee, maar nooit álles. Daardoor had ik soms moeite om er écht in te duiken. Coco’s wereld voelt soms als een sitcom waarvan je net een paar afleveringen mist.

Maar goed, Bryndza weet hoe hij een verhaal moet vertellen. De humor is droog, de timing goed, en zelfs als het voorspelbaar wordt, blijf je grijnzen. De bijpersonages zijn heerlijk over the top, van haar onuitstaanbare ex, haar zoon, tot haar hilarisch loyale vriendenclubje.

Ik heb me vermaakt. Misschien niet helemaal weggeblazen, maar ik heb wél gelachen, meegeleefd en Coco in mijn hart gesloten – ondanks haar rampspoedige liefdesleven en de neiging om dingen op exact het verkeerde moment te mailen.

Kortom: wil je even ontsnappen aan je eigen chaos? Duik dan gerust in die van Coco.

.