Lezersrecensie
Een echte FEELGOOD
Voorspelbaar? Ja.
Heerlijk? Ook ja.
In dit vierde deel van de gezellige Dream Harbor-serie volgen we Archer, een topchef die normaal alleen oog heeft voor zijn keuken en zijn ambitie om ooit die felbegeerde Michelinsterren binnen te halen. Maar dan krijgt hij een onverwacht bericht: hij blijkt vader te zijn van de vijfjarige Olive, van wie hij tot nu toe niets wist. En alsof dat nog niet genoeg is, is haar moeder overleden. Archer reist naar het kleine stadje Dream Harbor om zijn dochter te leren kennen en voogdij aan te vragen, met het idee daarna zo snel mogelijk terug te keren naar zijn leven in Parijs.
En dan hebben we Iris: geboren en getogen in Dream Harbor, blut, zonder vaste richting en… niet dol op kinderen. Maar wanneer Archer een inwonende oppas zoekt voor Olive, grijpt ze haar kans – vooral omdat ze dan huur kan uitsparen. Wat begint als een praktische regeling groeit al snel uit tot een onderhuidse aantrekkingskracht die ze allebei proberen te negeren.
Maar kan liefde bloeien onder één dak, met een kind erbij en een voogdijzaak hangende als een zwaard van Damocles?
Zoals we van Gilmore gewend zijn, leest het vlot en zit het verhaal vol fijne momenten. Haar personages zijn herkenbaar, menselijk en – ondanks het voorspelbare verloop – weet ze een aangename spanningsboog vast te houden. De chemie tussen Archer en Iris is voelbaar, al blijft hun getwijfel wat lang aanslepen. Olive is een guitig kind met leuke trekjes, al voelen haar opmerkingen soms nét iets te volwassen aan voor een vijfjarige.
Het verhaal kabbelt gezellig voort. Misschien iets minder spicy dan eerdere delen, maar nog steeds met genoeg pit om het boeiend te houden. Ik vind het knap hoe Gilmore opnieuw een verhaal weet te schrijven waarin eigenlijk weinig gebeurt, maar dat je toch tot de laatste pagina bij de les houdt.
Dit boek is weer een fijne feelgood in de vertrouwde stijl van Dream Harbor. Voorspelbaar? Ja. Maar soms is dat precies wat je nodig hebt: een warm verhaal, een charmant stadje, en personages met net genoeg bagage om je mee te slepen tot de laatste pagina. Hou jij van romantiek, kleine stadjes waar iedereen elkaar kent, en tweede kansen op onverwachte plaatsen? Dan is deze serie zeker iets voor jou.
Heerlijk? Ook ja.
In dit vierde deel van de gezellige Dream Harbor-serie volgen we Archer, een topchef die normaal alleen oog heeft voor zijn keuken en zijn ambitie om ooit die felbegeerde Michelinsterren binnen te halen. Maar dan krijgt hij een onverwacht bericht: hij blijkt vader te zijn van de vijfjarige Olive, van wie hij tot nu toe niets wist. En alsof dat nog niet genoeg is, is haar moeder overleden. Archer reist naar het kleine stadje Dream Harbor om zijn dochter te leren kennen en voogdij aan te vragen, met het idee daarna zo snel mogelijk terug te keren naar zijn leven in Parijs.
En dan hebben we Iris: geboren en getogen in Dream Harbor, blut, zonder vaste richting en… niet dol op kinderen. Maar wanneer Archer een inwonende oppas zoekt voor Olive, grijpt ze haar kans – vooral omdat ze dan huur kan uitsparen. Wat begint als een praktische regeling groeit al snel uit tot een onderhuidse aantrekkingskracht die ze allebei proberen te negeren.
Maar kan liefde bloeien onder één dak, met een kind erbij en een voogdijzaak hangende als een zwaard van Damocles?
Zoals we van Gilmore gewend zijn, leest het vlot en zit het verhaal vol fijne momenten. Haar personages zijn herkenbaar, menselijk en – ondanks het voorspelbare verloop – weet ze een aangename spanningsboog vast te houden. De chemie tussen Archer en Iris is voelbaar, al blijft hun getwijfel wat lang aanslepen. Olive is een guitig kind met leuke trekjes, al voelen haar opmerkingen soms nét iets te volwassen aan voor een vijfjarige.
Het verhaal kabbelt gezellig voort. Misschien iets minder spicy dan eerdere delen, maar nog steeds met genoeg pit om het boeiend te houden. Ik vind het knap hoe Gilmore opnieuw een verhaal weet te schrijven waarin eigenlijk weinig gebeurt, maar dat je toch tot de laatste pagina bij de les houdt.
Dit boek is weer een fijne feelgood in de vertrouwde stijl van Dream Harbor. Voorspelbaar? Ja. Maar soms is dat precies wat je nodig hebt: een warm verhaal, een charmant stadje, en personages met net genoeg bagage om je mee te slepen tot de laatste pagina. Hou jij van romantiek, kleine stadjes waar iedereen elkaar kent, en tweede kansen op onverwachte plaatsen? Dan is deze serie zeker iets voor jou.
1
Reageer op deze recensie