Een thrillerdebuut dat je meteen meesleurt

Wat een binnenkomer, dit debuut van Shanna de Jong. 'Niets gezien' had me uiteindelijk volledig in zijn greep, en liet me pas los bij de laatste bladzijde. Al moet ik eerlijk zeggen: ik moest even in het verhaal komen.

Schrijfster Caro Woesthoff trekt naar het ogenschijnlijk rustige Wilhelminadorp in Zeeland. Haar inspiratie is een onopgeloste zaak van 26 jaar geleden: een baby die als vondeling werd achtergelaten, zonder spoor van de moeder. Wat voor haar begint als puur research, verandert al snel in een beklemmende zoektocht naar de waarheid, in een dorp waar duidelijk niemand zit te wachten op pottenkijkers.

Caro heeft bovendien haar eigen bagage. Na een traumatische ervaring met haar ex-vriend heeft ze moeite om mannen nog te vertrouwen. Toch roept Aram Coster, de man die de vondeling destijds vond, meteen iets bij Caro op. Ze voelt zich tot hem aangetrokken en op haar gemak, maar tegelijk vertrouwt ze het niet helemaal. Er is iets wat hij achterhoudt, dat voelt ze aan alles. Die mix van aantrekkingskracht en wantrouwen maakt hun contact spannend en onvoorspelbaar.

Wat ik echt sterk vond, is hoe De Jong me telkens op het verkeerde been wist te zetten. Elke keer als ik dacht: ja, nu weet ik het, had ik het mis. Die spanning houdt ze knap vol tot het einde – je verdenkt werkelijk iedereen. Hoewel het hier om een psychologische thriller gaat, weet De Jong door haar gezapige en beheerste schrijfstijl ook een soort van rust in te bouwen. Geen opgejaagd gevoel, maar juist een sluimerende dreiging die je stilaan opslokt. Bovendien is die schrijfstijl beeldend, waardoor het niet moeilijk is om alles zo voor je te zien.

‘Niets gezien’ is degelijk opgebouwd, en als je denkt dat je het allemaal hebt gehad, blaast De Jong je alsnog omver met een knaller van een epiloog. Toen ik het boek uit had, zat ik echt even met open mond: ‘Wat. Was. Dit?!’

Knap, Shanna !