Heerlijke combi van kleurrijke personages, geweld en humor!
Het is het verhaal van de gewetenloze huurmoordenaar Frits, alias de Crooner.
Hij geniet van zijn werk, stelt geen vragen, en laat nimmer sporen na. Totdat hij bij zijn laatste opdracht van crimineel Stolten een foutje maakt, en daarmee zelf bovenaan de hitlijst van een andere gewetenloze huurmoordenaar beland, ene Prikker genaamd.
Om het tij te keren bedenkt De Crooner een simpel plan dat in wezen niet fout kan gaan... hij ontvoerd Merel, de beeldschone dochter van zijn gangsterbaas. Maar al snel blijkt dit zijn tweede fout te zijn. Merel is lief, ontwapenend en heel erg jong. Een makkelijke gijzelaar, zo lijkt het tenminste, en De Crooner heeft moeite zijn professionele harde objectiviteit te bewaren. Hoe langer hij in haar aanwezigheid vertoefd, hoe meer hij zich tot de beeldschone dame voelt aangetrokken en hoe meer hij haar daarvoor straft. Het psychologische kat en muis spel kan beginnen…
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, bezien vanuit de ogen van De Crooner. Deze Crooner wordt door Merel geconfronteerd met zichzelf. Plotseling verschijnt daar een klein zacht plekje in het geharde staal van zijn zorgvuldig aangelegde harde schil. Voortdurend ligt hij met zichzelf overhoop, iets dat nog eens extra wordt gevoed door de pittige discussies die hij voert met Merel. Naarmate ze langer in elkaars aanwezigheid vertoeven, hoe meer het overwicht tussen hen komt te verschuiven.
Terrence zijn manier van schrijven is enerzijds rauw en cynisch, maar tegelijk ook beeldend en vol met mooie zinnen en cynische humor. Hij heeft een paar prachtige kleurrijke personages bedacht die je als lezer blijven boeien. Een werveling van acties voeren je gestaag richting climax.
Ik herlees deze herwerkte versie van Blauwe Bonen, en ben dus al op de hoogte van de twists en de clou, en toch is het weer genieten. Het doet denken aan de gewelddadigheid van Quentin Tarantino met het absurde, en het tot mislukking gedoemde, van de Gebroeders Coen.
Ik geef het, net als ik al eerder deed bij Blauwe Bonen, wederom 4,5 ster.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin K.
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
