Trage start, verrassend einde

Na lange tijd las ik weer een boek van het schrijvers duo Nicci French. Vooral hun eerdere boeken heb ik veel gelezen. “Blauwe Maandag” is het eerste deel van de Frieda Klein serie.

Frieda Klein is psychoanalytica en leeft om anderen te helpen. Wanneer Frieda leest over een jong jongetje dat spoorloos is verdwenen, denkt ze meteen aan haar client Alan. De beschrijving van het jongetje, komen overeen met Alans droom een zoon te hebben met rood haar en sproeten. Frieda vraagt zich af of er een connectie is. Ze legt contact met de politie, maar gaat ook zelf op onderzoek uit. Kan Friedas kennis van de menselijke geest de recherche helpen bij het vinden van het jongetje? En is er een verband met een ontvoeringszaak van 22 jaar geleden?

In het begin van het boek worden we geïntroduceerd aan een overvloed aan nieuwe personages, zonder duidelijk onderling verband. Dit kan verwarrend zijn voor de lezer en het duurde even voordat ik echt in het verhaal zat. Door deze trage start heb ik af en toe het boek bewust weggelegd. Halverwege begon ik meer verbanden te zien en werd de rol van de personages duidelijker. Dit maakte het verhaal boeiender.

Het personage Frieda valt op door haar aparte persoonlijkheid, nachtelijke wandelingen en beperkte sociale contacten. Dit voegt een interessante dynamiek toe aan het verhaal. Frieda is daarnaast psychoanalytica en vanuit dit perspectief is deze psychologische thriller geschreven. Dat is verfrissend en anders dan veel andere thrillers.

Als lezer werd ik regelmatig op het verkeerde been gezet door onverwachte wendingen. Dit hield me geboeid en nieuwsgierig naar hoe het gaat eindigen. Het verrassende einde gaf een gevoel van voldoening na het doorstaan van de trage start.

Al met al een prima psychologische thriller, die traag op gang komt, maar uiteindelijk nog wel weet te verrassen.