Weer een geweldig vierde deel

Het is altijd mooi en goed wanneer een serie echt een ontwikkeling doormaakt. Stormkind is dan ook echt anders dan de vorige delen. Prima los te lezen misschien, er wordt ook zeker terug gegrepen, maar ik adviseer echt de vorige delen ook te lezen om het complete plaatje vooral niet te missen en volledig te begrijpen.

Evie, wat ben je toch bijzonder en er wordt zoveel extra duidelijk in dit deel. Dat haar verleden onvoorstelbaar was wisten we, maar dat dit er ook allemaal achter zat, mennnn. Robotham weet deze keer het onderzoek fanatstisch te verweven met een indrukwekkend en afschuwelijk verhaal.

Met een moment dat ik nooit zal vergeten: neeee dit kan en mag niet, maar het is toch gebeurd. Brok in de keel, pijn in de buik, wat is lezen toch leuk hè?

Cyrus is Cyrus en ai lof Cyrus. Hij weet weer zijn eigen stempel te drukken. Op relationeel gebied is dit ook tof, Florence is fantastisch en daartegenover schuurt het ook vanuit de visie van Evie. Briljant hoe je zelf als lezer een soort van ongemakkelijkheid ervaart, maar het toch allemaal ook fijn is.

Het onderwerp is niet direct mijn ding en er zijn wat stukken dat ik het ook als enigszins taai ervaar. Het maakt niet uit, dit is zo groots, heftig, en goed in elkaar gezet, dit verhaal heeft zoveel diepere lagen, wat een subliem staaltje werk.

Robotham kan ontzettend goed schrijven en je bevindt je helemaal in dit verhaal. Het einde zag ik niet aankomen maar wat is dit na al die heftige shit een vreselijk fijne verrassing! Big smile, het is prachtig afgerond maar geeft alle ruimte weer voor een vervolg. Kan niet wachtenn.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Originaliteit: 4

Spanning: 4

Psychologie: 4.5

Leesplezier: 4

Plot: 4.5

Maakt vier dikke stralende sterren oftewel een 8/10 voor Stormkind.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker

Dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar