Lezersrecensie
Knap staaltje verhaal. Drie en halve sterren.
Na Bonuszoon was het even wachten op Uitgedokterd, maar het was het wachten waard. Ook met dit verhaal bewijst Kalkman geen eendagsvlieg te zijn en in het bezit te zijn van een zeer kundige pen.
De schrijfstijl is prachtig en doorspekt met niet altijd gangbare woorden. Beeldend, pakkend, dit is kwaliteit. Vanuit drie gevarieerde personages wordt door middel van een meer dan goede opbouw naar een verrassend einde toegewerkt.
Ook in dit boek zit de kracht weer in de uitwerking van de personages. Vanuit deze invalshoek beleef je het zo gemakkelijk mee. Ferdinand weet het meest walging op te wekken en Eveline spatert qua emotie echt van de bladzijdes af. Justus blijft in die zin enigszins achter, maar speelt nog steeds ook een onmisbare rol. Qua gevoel kwam het minder binnen dan ik gehoopt had, maar dat maakt het gebeuren niet minder heftig en onderhuids. De spanning is ook van die aard; je zit niet op het puntje van je stoel, maar je zit er wel middenin en het weet je aandacht vast te houden. De uitgebreide uitwerking was me af en toe net iets te traag, maar dat mocht het leesplezier niet drukken.
Het ziekenhuis gebeuren vormt een dikke rode draad, en aangezien ik zelf in het verleden 20 jaar als A-Verpleegkundige gewerkt heb, maakt dat toch ook extra nieuwsgierig. Het is bizar wat er allemaal gebeurt en boven water komt. Geld, ego, het zijn twee van de vele dingen die zorgen voor misselijkmakende beslissingen.
Ben ik compleet lyrisch? Net niet. Waar het in beginsel zeer realistisch ingezet wordt, voelt dat richting einde als complete fictie. Begrijp me goed, het einde zag ik op deze wijze niet aankomen en vind ik ronduit geweldig. Doch smelt het dan voor mij niet lekker samen met de eerste opzet.
Al met al heeft Kalkman ook met Uitgedokterd weer een pracht van een psychologische thriller neergezet. Het Godijntje Groeistuipen ligt nog klaar en ga ik zeker nog lezen. Heerlijk om nog even in de achtergronden van de personages te kunnen duiken! PS Vergeet het Dankwoord niet, de moeite waard!
Conclusie:
Maakt afgerond drie en halve sterren oftewel een 7/10 voor Uitgedokterd.
Karin Meinen - Samenlezenisleuker
De schrijfstijl is prachtig en doorspekt met niet altijd gangbare woorden. Beeldend, pakkend, dit is kwaliteit. Vanuit drie gevarieerde personages wordt door middel van een meer dan goede opbouw naar een verrassend einde toegewerkt.
Ook in dit boek zit de kracht weer in de uitwerking van de personages. Vanuit deze invalshoek beleef je het zo gemakkelijk mee. Ferdinand weet het meest walging op te wekken en Eveline spatert qua emotie echt van de bladzijdes af. Justus blijft in die zin enigszins achter, maar speelt nog steeds ook een onmisbare rol. Qua gevoel kwam het minder binnen dan ik gehoopt had, maar dat maakt het gebeuren niet minder heftig en onderhuids. De spanning is ook van die aard; je zit niet op het puntje van je stoel, maar je zit er wel middenin en het weet je aandacht vast te houden. De uitgebreide uitwerking was me af en toe net iets te traag, maar dat mocht het leesplezier niet drukken.
Het ziekenhuis gebeuren vormt een dikke rode draad, en aangezien ik zelf in het verleden 20 jaar als A-Verpleegkundige gewerkt heb, maakt dat toch ook extra nieuwsgierig. Het is bizar wat er allemaal gebeurt en boven water komt. Geld, ego, het zijn twee van de vele dingen die zorgen voor misselijkmakende beslissingen.
Ben ik compleet lyrisch? Net niet. Waar het in beginsel zeer realistisch ingezet wordt, voelt dat richting einde als complete fictie. Begrijp me goed, het einde zag ik op deze wijze niet aankomen en vind ik ronduit geweldig. Doch smelt het dan voor mij niet lekker samen met de eerste opzet.
Al met al heeft Kalkman ook met Uitgedokterd weer een pracht van een psychologische thriller neergezet. Het Godijntje Groeistuipen ligt nog klaar en ga ik zeker nog lezen. Heerlijk om nog even in de achtergronden van de personages te kunnen duiken! PS Vergeet het Dankwoord niet, de moeite waard!
Conclusie:
Maakt afgerond drie en halve sterren oftewel een 7/10 voor Uitgedokterd.
Karin Meinen - Samenlezenisleuker
1
Reageer op deze recensie