Het verhaal van een mysterieuze verdwijning in Normandië

Ik heb De onttoverden met heel veel plezier gelezen. Het is een goed geschreven verhaal. De opbouw is ingenieus. Het bevat een stuk dat je niet goed in de tijd kunt plaatsen, maar richting het einde van het boek valt alles op zijn plaats. Zo vallen er wel meer dingen tijdens het lezen op hun plaats, er worden subtiele hints gegeven die later weer terugkomen. Overigens zonder dat je het gevoel hebt dat je tijdens het lezen geen grip op het verhaal krijgt. Het slot was mooi en onverwacht, hoewel ik al wel vanaf het begin in de goede richting dacht.

Het boek is weliswaar niet bloedspannend, maar wel met een mysterie dat me flink in de greep hield. Er speelt een flink aantal personages een rol, maar omdat ze goed worden geïntroduceerd en gekarakteriseerd kost het geen moeite het verhaal te volgen.

Het bevat prachtige zinnen (bijvoorbeeld “Ouderdom is geen kwestie van leeftijd, het is een geur, een vorm van eenzaamheid, een soort vermoeidheid in de houding die hij iets te vroeg had aangenomen” en “Het was één ding om tegen jezelf te liegen, maar iets anders om het kind dat je ooit was te verloochenen)”. Als je dan bedenkt dat het boek af en toe ook nog subtiele humor bevat (“Wie beweert dat je je hele even aan je voorbij zit trekken voordat je sterft, is duidelijk nog nooit gestorven”) en verwijzingen naar lekkere nineties muziek (tip: zoek de spotifyplaylist van de schrijfster erbij!), dan weet je dat alle aspecten aanwezig zijn om dit een heerlijk boek te maken!

De vormgeving van de cover vind ik prachtig. De kwaliteit van de uitgave is door de slappe kaft wat minder. En helaas bevat omslag ook een aantal kleine onzorgvuldigheden.