Mooi verhaal, maar lijkt te hinken op twee gedachten

Ik vond Geheimen van het Tuinhuis bijzonder om te lezen, omdat het een interessante kijk geeft in het Suriname van de 19e eeuw. Het verhaal toont veel kennis van de schrijver en laat zien dat ze zich goed heeft ingelezen en ingeleefd in de geschiedenis. Maar deze kracht is naar mijn idee ook de valkuil van het verhaal. Het lijkt erop alsof de schrijver zoveel kennis wil overbrengen dat het de plot van het verhaal overschaduwt. Het ontbrak daardoor af en toe aan spanning. Daarbij lijkt het verhaal te hinken op twee gedachten. Enerzijds wil het vertellen over de positie van vrouwen in Suriname in de 19e eeuw en anderzijds over de bijzondere geschiedenis van Ernst Martzil en zijn uitvindingen. Aan het einde wisselt zelfs even het vertelperspectief. Hierdoor kon ik niet helemaal opgaan in het verhaal, omdat ik soms een kern of intentie miste.