Lezersrecensie
Rachels wens
Kyra
Amsterdam, 2013
Kyra Lieverdink, 32 jaar, werkt tijdelijk niet wegens gezondheidsredenen. Ze heeft nu tijd en doet graag iets voor de maatschappij door iemands buddy te worden. Ze solliciteert bij coördinator vrijwilligerswerk Liesbeth en gaan op zoek naar een juiste match.
Ze leert de drieënnegentigjarige meneer Zijlstra kennen. Hij heeft geen familie meer en is vaak chagrijnig, maar Kyra hoopt daar doorheen te kunnen prikken.
Rachel
Amsterdam november 1942
Rachel werkt bij de Boas diamantslijperij bij de loonadministratie.
De Duitsers die daar zijn, haten de Joden. In het begin toen ze net in Nederland waren, lieten ze dat nog niet echt merken. Dat is ondertussen wel veranderd en het voelt niet goed om voor de Duitsers te werken. Maar dit was de enige baan die ze na haar Schoevers opleiding kon bemachtigen. Bij de slijperij leert Rachel Gijs kennen en ze kijkt uit naar hun ontmoetingen.
Na een brief te hebben ontvangen met de melding, dat ze zich de volgende morgen moet melden, helpt Gijs haar om een onderduikadres te zoeken voor haar en haar zieke moeder.
Vanuit het perspectief van Kyra in 2013 en Rachel in 1942 neemt Aline van Wijnen je mee in een verhaal dat mij zo heeft geraakt! Ik zat gekluisterd aan de pagina’s en werd meegezogen, niet alleen in hun levens, maar ook in die van enkele medepersonages.
Bij bepaalde momenten lopen de emoties hoog op en moet ik echt een traantje laten, dit verhaal… dit kwam binnen.
Momenten waarop mijn keel werd dichtgeknepen, verdriet dat als een golf over mij heen spoelde. Ik volgde mensen die zoveel pijn en onmacht doormaakten en vooral, geen zeggenschap meer hadden over hun eigen leven.
Een prachtig geschreven, maar aangrijpend en hartverscheurend verhaal. Dit is een boek dat gelezen moet worden, over een tijd die wij nooit mogen vergeten.
De cover van het boek zette mij al aan het denken, maar zodra je het boek openslaat en bijna weer sluit, zie je de boerderij van tante Dieke voor je. Beelden vormen zich in mijn hoofd en zie het allemaal voor mij.
Dankjewel Aline, voor dit indrukwekkende verhaal. Je hebt dit op een ongelooflijk mooie manier verwoord.
Dank aan Uitgeverij Boekerij voor het recensie-exemplaar.
Amsterdam, 2013
Kyra Lieverdink, 32 jaar, werkt tijdelijk niet wegens gezondheidsredenen. Ze heeft nu tijd en doet graag iets voor de maatschappij door iemands buddy te worden. Ze solliciteert bij coördinator vrijwilligerswerk Liesbeth en gaan op zoek naar een juiste match.
Ze leert de drieënnegentigjarige meneer Zijlstra kennen. Hij heeft geen familie meer en is vaak chagrijnig, maar Kyra hoopt daar doorheen te kunnen prikken.
Rachel
Amsterdam november 1942
Rachel werkt bij de Boas diamantslijperij bij de loonadministratie.
De Duitsers die daar zijn, haten de Joden. In het begin toen ze net in Nederland waren, lieten ze dat nog niet echt merken. Dat is ondertussen wel veranderd en het voelt niet goed om voor de Duitsers te werken. Maar dit was de enige baan die ze na haar Schoevers opleiding kon bemachtigen. Bij de slijperij leert Rachel Gijs kennen en ze kijkt uit naar hun ontmoetingen.
Na een brief te hebben ontvangen met de melding, dat ze zich de volgende morgen moet melden, helpt Gijs haar om een onderduikadres te zoeken voor haar en haar zieke moeder.
Vanuit het perspectief van Kyra in 2013 en Rachel in 1942 neemt Aline van Wijnen je mee in een verhaal dat mij zo heeft geraakt! Ik zat gekluisterd aan de pagina’s en werd meegezogen, niet alleen in hun levens, maar ook in die van enkele medepersonages.
Bij bepaalde momenten lopen de emoties hoog op en moet ik echt een traantje laten, dit verhaal… dit kwam binnen.
Momenten waarop mijn keel werd dichtgeknepen, verdriet dat als een golf over mij heen spoelde. Ik volgde mensen die zoveel pijn en onmacht doormaakten en vooral, geen zeggenschap meer hadden over hun eigen leven.
Een prachtig geschreven, maar aangrijpend en hartverscheurend verhaal. Dit is een boek dat gelezen moet worden, over een tijd die wij nooit mogen vergeten.
De cover van het boek zette mij al aan het denken, maar zodra je het boek openslaat en bijna weer sluit, zie je de boerderij van tante Dieke voor je. Beelden vormen zich in mijn hoofd en zie het allemaal voor mij.
Dankjewel Aline, voor dit indrukwekkende verhaal. Je hebt dit op een ongelooflijk mooie manier verwoord.
Dank aan Uitgeverij Boekerij voor het recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie
