een fantasierijk en spannend boek!

Rob Haantjes is een echte verhalenverteller. Het boek leest als een trein, omdat het gewoon een verhaal is, zonder opsmuk van ingewikkelde verhaallijnen. Vlotte schrijfstijl en de dialogen maken het af. Het boek heeft een kop, een staart en een spannend middenstuk.

Dat het hier en daar technisch beter kan, het bol staat van de fantasierijke wezens en termen: ik lees lekker door.

Tussen de regels door wordt de kern van het verhaal (donkerte en licht) subtiel aan je voorgelegd. In een paar rake zinnen lees je de boodschap die Rob in zijn boek heeft gestopt. Dat is knap gedaan. Ik word nieuwsgierig, leef mee en ik wil weten hoe de queeste van Klaar van Ghenderen afloopt. Of zij de Ramaika kan verbreken.

Even terug naar het verhaal.
Hoewel de intenties van Clem van Ghenderen nobel en eerlijk zijn, Spindala is dat verre van. Ze is de pure antagonist in heel haar verschijning. Ze zet de mensen uit Alderwerelt en de wezens uit Wanderwerelt tegen elkaar op. Haar machtsspel kent geen grens, haar honger naar macht is niet te stillen. Toch zijn er wezens die haar bloed wel kunnen drinken. Ze nemen stelling. Spindala schrikt, baalt, verliest magie en slaat terug!

In het volle licht staat Victoria, haar oudere zus. Zij eist haar magiekracht op. Vertrouwend op zichzelf en Klaar van Ghenderen. Bijgestaan door bijzondere wezens. De vriendschap met Klaar van Ghenderen kan tegen een stootje. Klaar is een toffe griet met een goed stel hersens.

In de Ramaika II wordt de relatie tussen de twee zussen uitgediept. De verschillen worden uitvergroot en al snel krijg je sympathie voor Victoria en hoop je dat Spindala het onderspit delft.

Dan is er Siep. Hij leest door en ontdekt allerlei paralellen met zijn eigen wereld. Tussen hem en Mees loopt het niet altijd even lekker. Mees wil dat Siep zich meer bemoeit met het huishouden, koken en de was. Siep vindt Mees een zeur.

Ramaika II heeft een mysterieuze cliffhanger! Kom maar op met deel 3!