Hoff levert een goed eerste deel af van deze serie, dit smaakt naar meer

De cover van Zon van de nacht zal, ondanks dat het niet zo origineel is om een vrouwengezicht op de cover te hebben, wel de aandacht trekken in de boekhandel door de opvallende kleursetting. De roodgekleurde haren op de zwarte cover passen goed bij hoofdpersonage Madeline.
Hoff opent met een spannend moment, waarbij er zojuist een auto ongeluk heeft plaatsgevonden, waardoor je als lezer direct het verhaal in wordt getrokken. Al vrij snel wordt duidelijk dat de verongelukte vrouw geen herinneringen meer heeft aan de periode voor het ongeluk en als lezer ga je mee op zoektocht naar haar verleden. Stukje bij beetje krijg je, samen met Madeline, zicht op haar karakter, haar gedachten en haar vaardigheden. De informatie komt voldoende gedoseerd om de aandacht te blijven trekken. De afwisseling tussen het heden van Madeline en de wijze waarop zij met haar verleden geconfronteerd wordt geeft een extra laag aan het verhaal. Ook de relationele ontwikkelingen van Madeline zijn voldoende uitgediept.
Qua plot doet Zon van de nacht denken aan een actiethriller zoals we die kennen van de serie van Orphan X, van de hand van Gregg Hurwitz of de boeken van Tom Clancy. In de eerste helft van het boek ligt de nadruk nog meer op de zoektocht van Madeline maar al vrij snel voegt Hoff actie elementen in waarbij zowel de spanning toeneemt door wat er gebeurt als hoe Madeline hier mee om gaat. Bij momenten wordt de gruwelijkheid in een scene niet geschuwd en ook al is het af en toe op het randje, toch lijkt het passend bij hetgeen Madeline ontdekt.
Hoff weet de lezer vast te houden terwijl de sneltrein vaart meerdert richting de climax, waarbij de afsluiting nieuwsgierig maakt naar het 2de deel in deze serie.