Spanning, onverwachte wendingen en een heerlijk duo! Lezen dus!

De cover van De Curator toont een afwasbak met putje, waar de bloedresten nog zichtbaar zijn. Het is een luguber beeld dat wel gelijk enige spanning oproept en menig thrillerlezer zal aantrekken in de boekhandel.
In het eerste hoofdstuk maken we direct kennis met de dader, die een van zijn gruwelijke daden in praktijk brengt, waarbij hij zijn slachtoffer vertelt wat hij doet. Dat M.W. Craven de gruwelijke details niet schuwt is vanaf de eerste pagina duidelijk.
Het verhaal start op eerste kerstdag, waar een mok met lichaamsdelen een onverwacht cadeau vormt. De start van het vinden van verschillende lichaamsdelen verdeeld over Cumbria. Craven laat Poe starten op de babyshower, waar het zichtbare ongemak van Poe van de pagina's afspat. Een mooie manier om een klein stukje privé van Poe, Tilly en Flynn in te brengen, waar uiteraard het werk dwars doorheen komt.
Het is even wennen om Poe in Cumbria te zien aansluiten bij een ander team, om niet de leiding te kunnen nemen en hem zonder Tilly aan het werk te zien. Toch weet Craven de lezer hier goed in mee te nemen en bij het verhaal te houden.
De zoektocht van de politie en rol die Poe, Tilly en Flynn daarbij hebben geeft een wat meer kabbelende periode in het boek maar dan nog is het de fijne schrijfstijl die maakt dat je blijft doorlezen. De auteur is er goed in geslaagd om de omgeving tot leven te brengen, je hebt als lezer het gevoel dat je op de kliffen over zee staat uit te kijken of dat je mee zou kunnen zwemmen om het eiland te bereiken.
Vooral wanneer, tegen het einde, bij Poe de kwartjes gaan vallen komt het verhaal in een stroomversnelling en is De curator niet meer weg te leggen.
De interactie tussen Poe en Tilly vormt een heerlijke ondergrond bij het plot en levert ook de nodige humoristische momenten op. Dit alleen al maakt de Curator het moeite van het lezen zeer waard, naast een goede spanningsboog die bij momenten weliswaar wel wat kabbelend kan zijn maar nooit oninteressant wordt