Lezersrecensie
Een benauwend genootschap waarin infiltratie niet zonder risico is
Op de cover een deel van een vrouwengezicht, mogelijk dat van Ira, en daarnaast een sobere omgeving met een brandend huis, dat wel past bij het plot. Op de achterkant en binnenkant de kenmerken van uitgeverij Crimecompagnie.
Middels de proloog krijg je een korte terugblik op de jeugd van Ira, wat ook onderbouwt waarom Ira denkt dat ze haar broer nog terug kan vinden. Het is gelijk een heftige binnenkomer, door de brand die wordt gesticht. Hierdoor weet Van Zalingen wel direct spanning in het plot te brengen, want is broer Simon nu omgekomen in de brand of niet?
Het genootschap wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, waaronder die van hoofdpersoon Ira, Freya en Odin. Door de wisselingen in perspectief worden steeds kleine stukjes van de puzzel onthuld, zowel in het heden als in het verleden en krijg je zowel inzicht in het genootschap van toen als nu. De benauwdheid van de sekte spat van de pagina’s af, het weinig contact met de buitenwereld en de strakke regels waar iedereen zich aan moet houden versterken dat gevoel. Dat men niet bepaald met de tijd mee is gegaan wordt onder andere duidelijk tijdens een dansavondje voor de jongeren.
Het korte tijdsbestek waarin het verhaal zich afspeelt zorgt voor een toename van spanning, in combinatie met de impulsieve en soms van naieve acties van Ira. Doordat voelbaar is dat er ook enig wantrouwen groeit wil je als lezer weten of Ira haar zoektocht zal kunnen voltooien in de korte tijd die haar nog rest. De acties van de blauwe brigade zijn heftig en bij momenten vraag je je echt af of mensen ook nog in staat zijn tot nadenken of alleen nog tot handelen. Het doet je stilstaan bij wat je zelf zou doen.
De spanningsboog zit hem vooral in de onderhuidse spanning, waarbij er enkele piekmomenten zijn waarop je het boek zeker niet kan wegleggen. Wanneer Het Genootschap de climax nadert vallen de laatste puzzelstukjes op hun plaats, maar het is maar de vraag of Ira dat zal meemaken.
Recensie exemplaar verkregen via vrouwenthriller.nl
Middels de proloog krijg je een korte terugblik op de jeugd van Ira, wat ook onderbouwt waarom Ira denkt dat ze haar broer nog terug kan vinden. Het is gelijk een heftige binnenkomer, door de brand die wordt gesticht. Hierdoor weet Van Zalingen wel direct spanning in het plot te brengen, want is broer Simon nu omgekomen in de brand of niet?
Het genootschap wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, waaronder die van hoofdpersoon Ira, Freya en Odin. Door de wisselingen in perspectief worden steeds kleine stukjes van de puzzel onthuld, zowel in het heden als in het verleden en krijg je zowel inzicht in het genootschap van toen als nu. De benauwdheid van de sekte spat van de pagina’s af, het weinig contact met de buitenwereld en de strakke regels waar iedereen zich aan moet houden versterken dat gevoel. Dat men niet bepaald met de tijd mee is gegaan wordt onder andere duidelijk tijdens een dansavondje voor de jongeren.
Het korte tijdsbestek waarin het verhaal zich afspeelt zorgt voor een toename van spanning, in combinatie met de impulsieve en soms van naieve acties van Ira. Doordat voelbaar is dat er ook enig wantrouwen groeit wil je als lezer weten of Ira haar zoektocht zal kunnen voltooien in de korte tijd die haar nog rest. De acties van de blauwe brigade zijn heftig en bij momenten vraag je je echt af of mensen ook nog in staat zijn tot nadenken of alleen nog tot handelen. Het doet je stilstaan bij wat je zelf zou doen.
De spanningsboog zit hem vooral in de onderhuidse spanning, waarbij er enkele piekmomenten zijn waarop je het boek zeker niet kan wegleggen. Wanneer Het Genootschap de climax nadert vallen de laatste puzzelstukjes op hun plaats, maar het is maar de vraag of Ira dat zal meemaken.
Recensie exemplaar verkregen via vrouwenthriller.nl
2
Reageer op deze recensie
