ziekenhuisnovelle met diepgang

Rosie werkt als senior onderzoeker in een groot Rotterdams ziekenhuis. Ze maakt deel uit van een hecht groepje vrienden, die elkaar kennen van hun studietijd. Nour is gynaecoloog en Jonah is arts. Ze delen lief en leed. Naarmate het verhaal vordert, leerde ik ze steeds beter kennen en sloot ze in mijn hart.
Rosie maakt kans om te promoveren tot professor. Dan treedt de nieuwe conculega-wetenschapper Benjamin uit Engeland in dienst. Hij valt erg in de smaak bij het team collega's. Vanaf het eerste moment voelt Rosie weerstand bij deze knappe wetenschapper. Als Rosie door een treinstoring een de verjaardag van haar moeder dreigt te missen, biedt Benjamin zijn hulp aan. Rosie mag met Benjamin naar een congres in Oxford, om fondsen te werven voor haar project. Ze lijken naar elkaar toe te groeien. Rosie en Benjamin hebben de nodige miscommunicaties, omdat Benjamin niet zo mededeelzaam is over zijn leven. Zo denkt ze dat hij heeft gekozen voor de specialisatie taaislijmziekte, omdat hij daarmee makkelijk fondsen kan werven. Niets is wat het lijkt. Naarmate de tijd verstrijkt leren Rosie en Benjamin elkaar steeds beter kennen. Is er genoeg onderling vertrouwen voor een duurzame liefdesrelatie en wie wordt de nieuwe professor?
Madelon van Tilborg is zelf werkzaam in de zorg voorheen o.a. als huisarts en nu als wetenschapper. Dat merk je in het hele verhaal. De verhaallijnen en personages zijn goed uitgewerkt. Ook de details over het werk in het ziekenhuis kloppen. Dit is een doktersnovelle, maar dan van de goede kwaliteit. Ik ben erg benieuwd naar deel 2.