Lezersrecensie
Meeslepend liefdesverhaal
Brittainy Cherry heeft al meerdere stand alones en een serie uitgebracht in Nederland. Voor mij is dit de eerste kennismaking deze Amerikaanse auteur. Cherry heeft een vlotte schrijfstijl, diept de personages goed uit, met diepe emoties en hier en daar spice of humor. De aansprekende verhaallijnen zijn geschreven vanuit Tristan en Elizabeth, in het heden en het verleden. Ik ben blij dat ik het e-book heb gelezen, omdat je dan goed in het verhaal blijft en het overzicht behoudt.
“Geen enkele soulmate verlaat de wereld alleen, ze nemen altijd een stukje van hun partner mee”.
Tristan heeft zijn vrouw Jaime en zoontje Charlie verloren. Elizabeth (Liz) moest afscheid nemen van haar echtgenoot Steven en bleef achter met hun dochtertje Emma. Ze storten allebei in een donker gat vol rauwe rouw, chaos en hunkering naar iemand die hun vasthoudt in hun draaikolk van emoties.Tristan sluit zich af voor zijn ouders en vertrekt met zijn hond Zeus naar Meadows Creek. Liz had eerder haar vader verloren en trekt een tijdje met Emma bij haar moeder in. Moeder is nog kapot van verdriet en vliegt van de ene in de andere toxische relatie. Liz besluit dat ze voor haar rust met Emma terugkeert naar haar eigen huis in Meadows Creek. Door een botsing met zijn hond treft Liz een woedende Tristan. Dan blijkt dat hij haar nieuwe buurman is, waar de buurt flink over roddelt. Ze noemen hem een monster en psychopaat, maar Liz ziet wat er achter zijn onbeschofte houding schuilgaat. Ieder met hun eigen onverwerkte verleden trekken ze elkaar aan en stoten ze elkaar af. Er is tèveel dat ze moeten loslaten en verwerken. Hun verledens kruisen elkaar, de daaruit ontstane keuzes hebben grote gevolgen. Steeds duikt Stevens beste vriend Tanner op, omdat hij Liz voor zichzelf wil claimen.
Nu ben ik doorgaans niet zo emotioneel als ik een boek lees. Het verhaal van Tristan en Liz is echter zó aangrijpend, dat ik met een dikke brok in mijn keel en een doos tissues op de bank zat. Gelukkig bracht de impulsieve vriendin Faye wat luchtigheid in het verhaal. Emma zorgt voor vertedering en humor. Hier en daar zit er wat magie in het verhaal. Emma linkt gevonden witte veren aan haar overleden vader. Door Emma zie ik hoe kinderen rouwen en relativeren. De plotwendingen vond ik echt verrassend, waardoor het einde tòch onvoorspelbaar werd. De Nederlandse vertaling is vloeiend en prettig leesbaar. Dit boek is zeker een aanrader. Het enige aandachtspuntje vind ik de titel die erg afwijkt van het origineel "the air he breaths'. Dit was het eerste veelbelovende van de "Elements"-serie. Ik zie uit naar deel 2.
“Geen enkele soulmate verlaat de wereld alleen, ze nemen altijd een stukje van hun partner mee”.
Tristan heeft zijn vrouw Jaime en zoontje Charlie verloren. Elizabeth (Liz) moest afscheid nemen van haar echtgenoot Steven en bleef achter met hun dochtertje Emma. Ze storten allebei in een donker gat vol rauwe rouw, chaos en hunkering naar iemand die hun vasthoudt in hun draaikolk van emoties.Tristan sluit zich af voor zijn ouders en vertrekt met zijn hond Zeus naar Meadows Creek. Liz had eerder haar vader verloren en trekt een tijdje met Emma bij haar moeder in. Moeder is nog kapot van verdriet en vliegt van de ene in de andere toxische relatie. Liz besluit dat ze voor haar rust met Emma terugkeert naar haar eigen huis in Meadows Creek. Door een botsing met zijn hond treft Liz een woedende Tristan. Dan blijkt dat hij haar nieuwe buurman is, waar de buurt flink over roddelt. Ze noemen hem een monster en psychopaat, maar Liz ziet wat er achter zijn onbeschofte houding schuilgaat. Ieder met hun eigen onverwerkte verleden trekken ze elkaar aan en stoten ze elkaar af. Er is tèveel dat ze moeten loslaten en verwerken. Hun verledens kruisen elkaar, de daaruit ontstane keuzes hebben grote gevolgen. Steeds duikt Stevens beste vriend Tanner op, omdat hij Liz voor zichzelf wil claimen.
Nu ben ik doorgaans niet zo emotioneel als ik een boek lees. Het verhaal van Tristan en Liz is echter zó aangrijpend, dat ik met een dikke brok in mijn keel en een doos tissues op de bank zat. Gelukkig bracht de impulsieve vriendin Faye wat luchtigheid in het verhaal. Emma zorgt voor vertedering en humor. Hier en daar zit er wat magie in het verhaal. Emma linkt gevonden witte veren aan haar overleden vader. Door Emma zie ik hoe kinderen rouwen en relativeren. De plotwendingen vond ik echt verrassend, waardoor het einde tòch onvoorspelbaar werd. De Nederlandse vertaling is vloeiend en prettig leesbaar. Dit boek is zeker een aanrader. Het enige aandachtspuntje vind ik de titel die erg afwijkt van het origineel "the air he breaths'. Dit was het eerste veelbelovende van de "Elements"-serie. Ik zie uit naar deel 2.
1
Reageer op deze recensie