Lezersrecensie
Sterke serie waarmee de auteur nog even verder kan
Dit boek heb ik mogen lezen voor de Hebban Thrillerprijs 2025. Hierbij mijn bevindingen!
Dit boek las ik vorig jaar al en ik gaf het 4 sterren. Na een tweede lezing blijft de kwaliteit overeind.
Delporte heeft een leuk seriepersonage gecreëerd. Olivia is een typische, eigenzinnige politievrouw zoals je ze vaker tegenkomt, met moeizame familierelaties en bindingsangst. Maar haar personage komt goed uit de verf en scherpe kantjes in de communicatie leveren situationele humor op.
De plot is sterk, met verrassende wendingen tot aan de knappe ontknoping. Twee tijdlijnen die mekaar langzaam kruisen, drijven de spanning op. We zien een combinatie van een whodunit met een whydunit, waarin de drijfveren van de personages voorrang hebben op actiescènes. En de gebeurtenissen in het persoonlijk leven van Olivia houden gelijke tred met de zaken die ze moet behandelen.
De schrijfstijl is vloeiend, met vlotte, levensechte dialogen en geloofwaardige, herkenbare situaties. Er is aandacht voor couleur locale en sfeerschepping. De filmische beelden refereren aan het detectivewerk in televisieseries.
Heel origineel is het allemaal niet, wel degelijk, spannend en meeslepend verteld. Ik kijk uit naar een vervolg van deze reeks, dit tweede deel is alvast een geslaagde opvolger voor ‘Ik kan je redden’, omdat het karakter van Olivia meer vorm krijgt en de behandelde zaak plotmatig beter in elkaar steekt.
Dit boek las ik vorig jaar al en ik gaf het 4 sterren. Na een tweede lezing blijft de kwaliteit overeind.
Delporte heeft een leuk seriepersonage gecreëerd. Olivia is een typische, eigenzinnige politievrouw zoals je ze vaker tegenkomt, met moeizame familierelaties en bindingsangst. Maar haar personage komt goed uit de verf en scherpe kantjes in de communicatie leveren situationele humor op.
De plot is sterk, met verrassende wendingen tot aan de knappe ontknoping. Twee tijdlijnen die mekaar langzaam kruisen, drijven de spanning op. We zien een combinatie van een whodunit met een whydunit, waarin de drijfveren van de personages voorrang hebben op actiescènes. En de gebeurtenissen in het persoonlijk leven van Olivia houden gelijke tred met de zaken die ze moet behandelen.
De schrijfstijl is vloeiend, met vlotte, levensechte dialogen en geloofwaardige, herkenbare situaties. Er is aandacht voor couleur locale en sfeerschepping. De filmische beelden refereren aan het detectivewerk in televisieseries.
Heel origineel is het allemaal niet, wel degelijk, spannend en meeslepend verteld. Ik kijk uit naar een vervolg van deze reeks, dit tweede deel is alvast een geslaagde opvolger voor ‘Ik kan je redden’, omdat het karakter van Olivia meer vorm krijgt en de behandelde zaak plotmatig beter in elkaar steekt.
2
Reageer op deze recensie
