Verlangen naar de ander

Chris Keulemans, onder andere bekend van culturele instellingen als de Balie en de Tolhuistuin, is vanaf jonge leeftijd op heel wat plekken op deze wereld geweest, als reiziger of als tijdelijke bewoner. In Gastvrijheid schrijft Keulemans vanuit een door corona stilgevallen Amsterdam-Noord vanuit zijn eigen ervaringen over het fundamentele belang van gastvrijheid. Gastvrijheid ziet hij met nadruk niet als ruilhandel of gecalculeerde uitwisseling, maar een belangeloos geven en nemen - een doorgeven vanuit het hart.

Het boek ademt een verlangen naar mensen, naar samenkomen om te praten, te drinken en te eten en ruimte geven aan anderen. Ik heb een tijdje om het boek heen gelezen, waarschijnlijk omdat het me op eerste gezicht niet aansprak. Maar eenmaal begonnen greep het me vast, en ontroerden Keulemans' verhalen en herinneringen aan Syrië, Sarajevo, Algerije en Amsterdam me. Het boek vertelt over authentieke mensen en hun verhalen, over de indringende banden die ontstaan tussen gast en gastgever. En daarmee geeft het woorden aan mijn eigen verlangen naar gezelschap, gesprekken, contact - een verlangen naar het einde aan de pandemie en naar een begin van belangeloos doorgeven. Als de mensen in dit boek het kunnen, te midden van alle ellende, armoede en rampspoed die ze meemaken, wat weerhoudt ons dan?