Een prachtig literair testament

Dank aan degene die zijn of haar exemplaar achterliet op een station. Het was voor mij een toevallige, maar na lezen zeer gewaardeerde vondst. Dit exemplaar blijft helaas in mijn boekenkast: te mooi en bijzonder om ergens achter te laten.

Zoals anderen al aangeven is dit geen gewone biografie van de Italiaanse Antonia Pozzi. Het is een soort literair testament, samengesteld door Paolo Cognetti. Hij heeft een selectie gemaakt uit haar poëzie, brieven en foto's. Zijn teksten 'breien' het leven van Pozzi aan elkaar.

Een leven dat helaas véél te kort is geweest en waarin Pozzi nooit de bekendheid heeft genoten, die zij nu heeft. Ondanks dat zij de vrijheid kreeg om te studeren en bergen te beklimmen, toen de bergsport nog in de kinderschoenen stond, zijn het mannen geweest die haar leven hebben bepaald.

Zoals meer vrouwelijke auteurs kreeg ze het advies om zo min mogelijk te schrijven - laat staan te publiceren. Na haar dood publiceerde haar vader een selectie van haar gedichten - voor het eerst uitgegeven -, maar alleen die hij mooi vond en nadat hij veel materiaal had vernietigd. Daarnaast beïnvloedde de rijkdom en 'standing' van haar familie haar liefdesleven.

Uit wat rest van haar gedichten, brieven, notities en foto's, blijkt haar liefde voor de Dolomieten en de natuur. Kreeg Pozzi het advies om zo min mogelijk te schrijven (en liefst nooit te publiceren), dan blijf je nu na lezen van dit boek achter met een gevoel van verlies. Wat jammer, dat dit leven zo snel werd afgebroken.