Lezersrecensie
Een ware patriot
Zoals meer lezers vond ik het moeilijk aan dit boek te beginnen, want je weet immers hoe het afloopt? Bovendien moest ik vrij lang wachten tot ik een (Engelstalig) exemplaar te pakken kreeg. De wachtlijst voor de (Nederlandse) exemplaren in de bibliotheek waar ik lid van ben, is nog steeds erg lang. Het lezen van Navalnys memoires is mij echter 100% meegevallen, want hij blijkt een optimist vol humor, die zijn depressieve momenten heeft, maar weigert op te geven.
De Engelse versie (ik ga er vanuit dat dit ook geldt voor de Nederlandse vertaling) bestaat uit vier delen en een epiloog. Het boek is samengesteld c.q. gereconstrueerd na de dood van Navalny door zijn vrouw Yulia met medewerking van een aantal mensen die werkten voor zijn anti corruptie stichting. Sommige Hebban-lezers vragen zich namelijk in hun recensies af, hoe Navalny dit allemaal heeft kunnen schrijven terwijl hij beschrijft dat alles dat hij schrijft zwaar gecensureerd wordt, deels afgepakt en vernietigd wordt etc. Alsof dit boek onbetrouwbaar is, een verzinsel of zo.
Navalny legt zelf uit, dat hij al langer rond liep met het idee een autobiografie te schrijven. Hij is begonnen te schrijven toen hij zich realiseerde dat het leven van het ene op het andere moment voorbij kan zijn, tijdens zijn maandenlange revalidatie in Duitsland. Deel 1 opent dan ook met de beschrijving van Navalny die op de vloer van een vliegtuig toilet ligt en weet dat hij stervende is.
Deel 2 beschrijft wat hem gevormd heeft tot een patriot. Hij beschrijft zijn familie en het opgroeien als kind van een militair in een totalitaire staat die alleen maar overal over kan liegen. Hij beschrijft hoe hij zomervakanties doorbracht in Oekraïne bij een deel van de familie van zijn moeder en daar bijvoorbeeld geconfronteerd wordt met de Soviet leugens over de ramp in Chernobyl.
Vervolgens beschrijft Navalny in deel 3 wat hem ertoe bracht om politiek activist te worden en het op te nemen tegen Poetin en diens regime. Hij beschrijft pogingen om een oppositie partij te starten, wat werkte en niet werkte om het corrupte regime aan te pakken op strikt legitieme manieren en tegelijkertijd te blijven werken als advocaat. Een van de manieren is Navalnys blog, dat door het regime uiteindelijk verwijderd werd.
Maar ja: niets dat op internet wordt gepubliceerd, kan 100% verwijderd worden en niets dat ooit gepubliceerd is in media, kan 100% vernietigd worden. Navalny had af en toe toegang tot een telefoon en zijn advocaten of ander bezoek publiceerde op social media. Elk deel eindigt dan ook met een online 'bericht'.
Deel 3 eindigt abrupt: Navalny is voor de zoveelste keer gevangen gezet, dit keer na terugkomst in Rusland. Yulia Navalnya heeft in interviews uitgebreid toegelicht hoe deze memoires deels zijn gereconstrueerd, uit de gevangenissen gesmokkelde teksten bevatten en zoals vóór deel 4 begint, een kort stuk geschreven door iemand anders: "... About midway through, the narrative shifts abruptly. A brief section in italics — which was written by Kira Yarmysh, who was Navalny’s spokeswoman, and approved by Navalnaya — ... The rest of the memoir consists mainly of Navalny’s prison dispatches, which begin in January 2021. "
Deden sommige zaken beschreven in de eerdere delen mij vaak schateren van het lachen, deel 4 - een soort dagboek geschreven in de diverse gevangenissen - vond ik het moeilijkst om te lezen. Wij weten immers hoe het eindigt, maar Navalny blijft zo overduidelijk een optimist vol goede hoop, ondanks het getreiter en het martelen.
Hoe hij in 2024 is vermoord, ik gebruik bewust vermoord naar aanleiding van wat er de laatste weken gebeurde met Navalny, zal waarschijnlijk nooit duidelijk worden. Gelukkig is er aan het einde van deze 'memoires' Navalnys boodschap aan zijn medestanders en de rest van de wereld, gevat in de Epiloog. Als je problemen hebt met een boek van bijna 500 pagina's (Engelse versie), neem dan ten minste de moeite de Epiloog die Navalny al in 2022 schreef samen met het afsluitende "note about the author" te lezen.
Dit is een prachtig boek, een prachtige nalatenschap, een prachtige reconstructie/samenstelling door Navalnys weduwe.
De Engelse versie (ik ga er vanuit dat dit ook geldt voor de Nederlandse vertaling) bestaat uit vier delen en een epiloog. Het boek is samengesteld c.q. gereconstrueerd na de dood van Navalny door zijn vrouw Yulia met medewerking van een aantal mensen die werkten voor zijn anti corruptie stichting. Sommige Hebban-lezers vragen zich namelijk in hun recensies af, hoe Navalny dit allemaal heeft kunnen schrijven terwijl hij beschrijft dat alles dat hij schrijft zwaar gecensureerd wordt, deels afgepakt en vernietigd wordt etc. Alsof dit boek onbetrouwbaar is, een verzinsel of zo.
Navalny legt zelf uit, dat hij al langer rond liep met het idee een autobiografie te schrijven. Hij is begonnen te schrijven toen hij zich realiseerde dat het leven van het ene op het andere moment voorbij kan zijn, tijdens zijn maandenlange revalidatie in Duitsland. Deel 1 opent dan ook met de beschrijving van Navalny die op de vloer van een vliegtuig toilet ligt en weet dat hij stervende is.
Deel 2 beschrijft wat hem gevormd heeft tot een patriot. Hij beschrijft zijn familie en het opgroeien als kind van een militair in een totalitaire staat die alleen maar overal over kan liegen. Hij beschrijft hoe hij zomervakanties doorbracht in Oekraïne bij een deel van de familie van zijn moeder en daar bijvoorbeeld geconfronteerd wordt met de Soviet leugens over de ramp in Chernobyl.
Vervolgens beschrijft Navalny in deel 3 wat hem ertoe bracht om politiek activist te worden en het op te nemen tegen Poetin en diens regime. Hij beschrijft pogingen om een oppositie partij te starten, wat werkte en niet werkte om het corrupte regime aan te pakken op strikt legitieme manieren en tegelijkertijd te blijven werken als advocaat. Een van de manieren is Navalnys blog, dat door het regime uiteindelijk verwijderd werd.
Maar ja: niets dat op internet wordt gepubliceerd, kan 100% verwijderd worden en niets dat ooit gepubliceerd is in media, kan 100% vernietigd worden. Navalny had af en toe toegang tot een telefoon en zijn advocaten of ander bezoek publiceerde op social media. Elk deel eindigt dan ook met een online 'bericht'.
Deel 3 eindigt abrupt: Navalny is voor de zoveelste keer gevangen gezet, dit keer na terugkomst in Rusland. Yulia Navalnya heeft in interviews uitgebreid toegelicht hoe deze memoires deels zijn gereconstrueerd, uit de gevangenissen gesmokkelde teksten bevatten en zoals vóór deel 4 begint, een kort stuk geschreven door iemand anders: "... About midway through, the narrative shifts abruptly. A brief section in italics — which was written by Kira Yarmysh, who was Navalny’s spokeswoman, and approved by Navalnaya — ... The rest of the memoir consists mainly of Navalny’s prison dispatches, which begin in January 2021. "
Deden sommige zaken beschreven in de eerdere delen mij vaak schateren van het lachen, deel 4 - een soort dagboek geschreven in de diverse gevangenissen - vond ik het moeilijkst om te lezen. Wij weten immers hoe het eindigt, maar Navalny blijft zo overduidelijk een optimist vol goede hoop, ondanks het getreiter en het martelen.
Hoe hij in 2024 is vermoord, ik gebruik bewust vermoord naar aanleiding van wat er de laatste weken gebeurde met Navalny, zal waarschijnlijk nooit duidelijk worden. Gelukkig is er aan het einde van deze 'memoires' Navalnys boodschap aan zijn medestanders en de rest van de wereld, gevat in de Epiloog. Als je problemen hebt met een boek van bijna 500 pagina's (Engelse versie), neem dan ten minste de moeite de Epiloog die Navalny al in 2022 schreef samen met het afsluitende "note about the author" te lezen.
Dit is een prachtig boek, een prachtige nalatenschap, een prachtige reconstructie/samenstelling door Navalnys weduwe.
1
2
Reageer op deze recensie