Een verrassend verhaal

Nick is de ruiter van Esprit, wanneer zijn paard ziek wordt verlaat hij zijn zijde vrijwel niet meer. Op een dag ontmoet hij een vreemde man (Karel), vanaf dat moment gebeuren er onverklaarbare, magische dingen. Alles om hem heen en Nick zelf veranderen voorgoed. De wereld is gehuld in een eeuwige Schemering en om iedereen te redden zal Nick de magie in hemzelf moeten accepteren en samen met Karel de Relikwieën van het verleden moeten vinden.

Toen ik het boek begon te lezen had ik hier een bepaalde verwachting bij. De achterflap tekst laat het verhaal niet zo complex overkomen, het voelt vrij eenvoudig. Dit is het dus absoluut niet. Het is een verhaal met laagjes, je denkt na ieder hoofdstuk “maar hoe nu dan?!” Mathias Maho weet op een bijna frustrerende manier het verhaal spannend te houden, en dit bedoel ik goed. Je wilt zo graag de antwoorden vinden voor de hoofdpersoon (Nick), je wilt zo graag weten wat er nou allemaal gebeurt. Hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer ik mij besefte dat ik niet alle antwoorden zou krijgen die ik wilde (tsja, het blijft het begin van een serie).

De schrijfstijl is heel mooi. De omschrijvingen van gebeurtenissen, omgevingen, dieren (wezens), zijn uitgebreid genoeg dat je je goed kunt inleven en kort genoeg dat het niet verveeld. Veel gesprekken bevatten prachtige uiteenzettingen die je doen nadenken over je eigen leven. Het is bijzonder hoe sommige teksten bijna als poëzie klinken.

Wat ik verder nog belangrijk vond toen ik aan het boek begon was of het voor iemand die geen kennis heeft van paarden evengoed te lezen was. Ik kan als geen-paardenkenner zeggen dat het zeker goed te doen is. Alles wordt duidelijk uitgelegd en het voelt niet alsof je een compleet nieuwe sport moet leren om het verhaal te begrijpen.

De verdeling van het boek is mijn enige minpunt. Het duurt een beste tijd voordat de magie de overhand neemt in het verhaal en dat vind ik jammer. Het komt wel al eerder voor maar als je de tweede helft van het boek vergelijkt met de eerste helft dan had naar mijn mening de verdeling anders mogen liggen. Ondanks dat kon ik al vanaf het eerste hoofdstuk niet stoppen met lezen dus misschien is het juist een hele geslaagde tactiek van de schrijver!

Ik kijk nu al uit naar het volgende deel!