Lezersrecensie
Voorbij de grenzen van het alledaagse, King spreekt je verbeelding aan
Duistere Zaken van Stephen King (vertaald door Annemarie Lodewijk) is een 536 bladzijden tellende verhalenbundel, met twaalf gevarieerde verhalen over mysterie, spoken, sciencefiction, moord, horror en dromen. De omslag, met de zachte ondergaande zonkleuren, geeft de duistere zaken binnenin dit boek nog niet direct bloot, hoewel het zwarte eiland met de enkele bomen wat omineus aandoet. Het past bij het verhaal `Ratelslangen;´ een spookverhaal, in de traditie van een echte Stephen King, zoals zijn lezers zullen zeggen. Met een fantoomtweeling die veertig jaar na hun onfortuinlijke dood (iets met slangen) hoofdpersonage Vic komen visiteren, zoals King dit benoemt.
Als je de kaft openklapt word je binnenin getrakteerd op een afbeelding van een donker bos, horende bij het eerste verhaal, met een scifi-achtig tintje: `Twee getalenteerde rotzakken. ´
De verhalen wisselen niet alleen af in lengte; de kortste is `De vijfde stap´ met 9 bladzijden en de langste is `Danny Coughlins nare droom´ met 163 bladzijden, maar ook in vertelperspectief; van hij/zij vorm naar de ik-vorm. Ieder heeft wellicht een voorkeur, maar Kings verhalen lezen zo makkelijk weg dat het niet uitmaakt wie er vertelt. Makkelijk is in deze een compliment naar de auteur, hij heeft de gave de lezer direct mee te nemen in het verhaal, te betrekken bij de personages (ook dierpersonages) en de gebeurtenissen, waarin hij oog heeft voor details, natuurlijk lopende dialogen, en hij schuwt (uiteraard) smerige horrorelementen niet:
,,De bovenkant van Dons hoofd was praktisch verdwenen. Dwars door wat resteerde van Dons haar, zag Lloyd versplinterd bot. Een flinke hoeveelheid vochtig bloed lag op te drogen op zijn wang. Er zaten grauwgrijze sliertjes in.´´ Fragment uit het verhaal `Laurie.´
En hij laat je lachen met zijn harde, grove humor, zoals in het verhaal `Op Slide Inn Road:´
,,Ze deinzen in tegenovergestelde richting bij hem weg, niet alleen voor het lawaai, maar ook voor zijn adem. Die stinkt alsof er een klein dier in zijn mond is doodgegaan en al creperend heeft liggen schijten.´´
Eigenlijk kan over elk afzonderlijk verhaal een recensie geschreven worden. Dat voert in deze te ver. Het ene verhaal zal je wellicht meer aanspreken dan het andere, maar overeind blijft staan dat King een virtuoze verhalenverteller is. Elk verhaal bevat elementen die iets met je doen; spanning dat opbouwt, (ongeduldig) willen ontdekken hoe, wat of wie, genieten van mooie, grappige, rake, volzinnen, nadenken over de slotscenes, etc.
Sommige verhalen sluit hij af met Denkend aan…en dan de naam van een overleden schrijver. Mooi zo'n eerbetoon. Het laatste verhaal `De Antwoordman´ draagt hij op aan zijn neef Jonathan Leonard, omdat deze neef dit verhaal uit de mottenballen heeft getrokken. De eerste opzet hiervan schreef King namelijk al op zijn dertigste (nu is hij zesenzeventig!).
,,Ik heb me vaak afgevraagd of slimme mensen eigenlijk wel echt begrijpen naar welke antwoorden in het leven ze op zoek zijn. Misschien zweven ze op hun gemakje op het magische tapijt van hun ego, terwijl ze aannames doen die vaak helemaal niet kloppen.´´ Fragment uit het verhaal `De Antwoordman.´
Dit citaat stipt de polariserende tijdsgeest van nu aan; mensen vinden zichzelf bovenal belangrijk en we luisteren vaak niet goed naar elkaar, we denken het snel te weten, met het gelijk aan onze kant…Stephen King is opvallend actueel met deze verhandelbundel, zo komt #metoo langs, pronouns en inflatie en in meerdere verhalen verweeft hij de coronapandemie, maar niet op een overheersende manier.
In `Danny Coughlins nare droom´ heeft Danny een broer met autisme, hij beschrijft dit op een respectvolle manier die authentiek aandoet. En ineens word je verrast in een gesprek tussen deze broers:
,,Hij stuurt het gesprek een andere kant op. Ze praten over Nederland, een plaatsje ten westen van Boulder, waar Stevie in het weekend graag lange wandelingen maakt.´´
Wikipedia zegt dat `Nederland´ een plaatsje is, gelegen in Boulder County in de Amerikaanse staat Colorado. Elk jaar in maart worden hier The Frozen Dead Guy Days gehouden. Dit festival is vernoemd naar Bredo Morstoel, een overleden man die hier ingevroren bewaard wordt. Het is de bedoeling dat deze man in de toekomst ontdooid en weer tot leven gebracht wordt.
Dit riekt naar een volgend Stephen King verhaal!
Als je de kaft openklapt word je binnenin getrakteerd op een afbeelding van een donker bos, horende bij het eerste verhaal, met een scifi-achtig tintje: `Twee getalenteerde rotzakken. ´
De verhalen wisselen niet alleen af in lengte; de kortste is `De vijfde stap´ met 9 bladzijden en de langste is `Danny Coughlins nare droom´ met 163 bladzijden, maar ook in vertelperspectief; van hij/zij vorm naar de ik-vorm. Ieder heeft wellicht een voorkeur, maar Kings verhalen lezen zo makkelijk weg dat het niet uitmaakt wie er vertelt. Makkelijk is in deze een compliment naar de auteur, hij heeft de gave de lezer direct mee te nemen in het verhaal, te betrekken bij de personages (ook dierpersonages) en de gebeurtenissen, waarin hij oog heeft voor details, natuurlijk lopende dialogen, en hij schuwt (uiteraard) smerige horrorelementen niet:
,,De bovenkant van Dons hoofd was praktisch verdwenen. Dwars door wat resteerde van Dons haar, zag Lloyd versplinterd bot. Een flinke hoeveelheid vochtig bloed lag op te drogen op zijn wang. Er zaten grauwgrijze sliertjes in.´´ Fragment uit het verhaal `Laurie.´
En hij laat je lachen met zijn harde, grove humor, zoals in het verhaal `Op Slide Inn Road:´
,,Ze deinzen in tegenovergestelde richting bij hem weg, niet alleen voor het lawaai, maar ook voor zijn adem. Die stinkt alsof er een klein dier in zijn mond is doodgegaan en al creperend heeft liggen schijten.´´
Eigenlijk kan over elk afzonderlijk verhaal een recensie geschreven worden. Dat voert in deze te ver. Het ene verhaal zal je wellicht meer aanspreken dan het andere, maar overeind blijft staan dat King een virtuoze verhalenverteller is. Elk verhaal bevat elementen die iets met je doen; spanning dat opbouwt, (ongeduldig) willen ontdekken hoe, wat of wie, genieten van mooie, grappige, rake, volzinnen, nadenken over de slotscenes, etc.
Sommige verhalen sluit hij af met Denkend aan…en dan de naam van een overleden schrijver. Mooi zo'n eerbetoon. Het laatste verhaal `De Antwoordman´ draagt hij op aan zijn neef Jonathan Leonard, omdat deze neef dit verhaal uit de mottenballen heeft getrokken. De eerste opzet hiervan schreef King namelijk al op zijn dertigste (nu is hij zesenzeventig!).
,,Ik heb me vaak afgevraagd of slimme mensen eigenlijk wel echt begrijpen naar welke antwoorden in het leven ze op zoek zijn. Misschien zweven ze op hun gemakje op het magische tapijt van hun ego, terwijl ze aannames doen die vaak helemaal niet kloppen.´´ Fragment uit het verhaal `De Antwoordman.´
Dit citaat stipt de polariserende tijdsgeest van nu aan; mensen vinden zichzelf bovenal belangrijk en we luisteren vaak niet goed naar elkaar, we denken het snel te weten, met het gelijk aan onze kant…Stephen King is opvallend actueel met deze verhandelbundel, zo komt #metoo langs, pronouns en inflatie en in meerdere verhalen verweeft hij de coronapandemie, maar niet op een overheersende manier.
In `Danny Coughlins nare droom´ heeft Danny een broer met autisme, hij beschrijft dit op een respectvolle manier die authentiek aandoet. En ineens word je verrast in een gesprek tussen deze broers:
,,Hij stuurt het gesprek een andere kant op. Ze praten over Nederland, een plaatsje ten westen van Boulder, waar Stevie in het weekend graag lange wandelingen maakt.´´
Wikipedia zegt dat `Nederland´ een plaatsje is, gelegen in Boulder County in de Amerikaanse staat Colorado. Elk jaar in maart worden hier The Frozen Dead Guy Days gehouden. Dit festival is vernoemd naar Bredo Morstoel, een overleden man die hier ingevroren bewaard wordt. Het is de bedoeling dat deze man in de toekomst ontdooid en weer tot leven gebracht wordt.
Dit riekt naar een volgend Stephen King verhaal!
4
3
Reageer op deze recensie